Haal de SOA-testen maar tevoorschijn, want de bedenkers van de zogenaamde slutcore zijn terug, Butcher Babies. Nee, dit is niet seksistisch bedoeld. Integendeel, dit is een recensie voor een band bestaande uit twee dames die elkaar graag sletten noemen, zoals ze dat in interviews graag benadrukken. Klasse! Denk dus aan alle prachtige, sterke en stijlvolle vrouwen die we kennen in de metal en gooi die gedachte overboord, want hier zetten we onze koers meer richting de Amerikaanse stripperscene. In essentie weinig mis mee natuurlijk, maar het is wel even een omslag als je hieraan voorafgaand naar Myrkur hebt zitten luisteren, zoals dit keer in mijn geval.
Butcher Babies ken je waarschijnlijk nog van de tour rondom het debuutalbum Goliath, waarbij de dames optraden met slechts een kruisje van ducktape over de tepels. Maar als we de sympathieke dames mogen geloven, is het slechts een middelvinger naar de haters en draait het puur om de muziek bij Butcher Babies. En hoe klinkt dat? Generiek en voorspelbaar, maar toch verrassend catchy als je de hoogtijdagen van de nu metal hebt meegemaakt in je jeugdige jaren. Zowel tekstueel als muzikaal is het duidelijk dat de doelgroep ligt in de hoek van fans van Five Finger Death Punch, In This Moment, Otep en Disturbed. Met name de hardere nu metal, met in het bijzonder het geluid van Slipknot, is goed terug te horen als invloed in de muziek van Butcher Babies. Dit in combinatie met veel vrouwelijke bravoure. Het was echter bij het achtste nummer Oceana dat ik toch even een pauze moest inlassen. Waar opener Burn The Straw Man nog een behoorlijke moderne thrash-invloed heeft en het klinkt als een soort van thrashy variant op Marilyn Manson, wordt na het halve Limp Bizkit-nummer Controller – de titel klinkt zelfs al alsof het uit de pet van Fred Durst komt – hiermee toch wel een zeer verkeerde stap terug naar pakweg 2004 gezet. Het is namelijk alles dat je ooit al eens gehoord hebt van de gevestigde namen binnen het nu-metalgenre en het is iets dat vooral veel te vaak je oren al is doorgedrongen. En ook het opvolgende Look What We’ve Done gaat op dezelfde tenenkrommende wijze door.
Wanneer POMONA (Shit Happens) vervolgens veelbelovend begint met weer een flinke thrash-invloed, wordt misschien wel het dieptepunt bereikt door de debiliteit van deze track. En dat dankzij het volgende refrein: “Fuck, fuck, fuck fuck, fuck fuck” en “Shit, shit, shit shit shit shit“. Ook kan een of andere Jimmy blijkbaar de tering krijgen van de dames. En dan zie ik helaas nog die arme Jimmy uit South Park voor me ook. Zodra Underground And Overrated de plaat mag afsluiten, volgt alleen nog maar teleurstelling en verbijstering bij mij. Halverwege de schijf had ik nog een score van 70/100 in gedachten, mits de lijn met nummers als het stevige Burn The Straw Man en het functionerende, poppy metalnummertje Headspin zou worden doorgezet. Want de eerste helft is absoluut niet compleet beroerd. Maar die tweede helft en die constant eentonige, schreeuwerige vocalen maken het op den duur alleen maar vermoeiend. Wanneer de dames normaal zingen zijn het gewoon pure popvocalen, maar zodra er geschreeuwd wordt – wat de boventoon voert -, is het vooral eendimensionaal.
Dit album is misschien wel juist helemaal geschikt voor zijn tijd, want dit is het soort verzameling van nummers voor de Spotify-luisteraar die elke albumkoper voor buitenaards of fossiel aanziet. Met potentiële hitjes en albumvullers die geskipt worden en wegblijven uit de afspeellijsten. Bovendien is een titel met een hashtag erin (#iwokeuplikethis) al veelzeggend en een persoonlijk gruweldingetje. De fan van genoemde bands, met uitzondering van Myrkur, kan gerust nog tien of vijftien punten erbij optellen. Maar zie je de nu metal echter als een grote gruwel, dan blijf je preventief uit de buurt bij Butcher Babies. Lilith mag dan wel een bijnaam zijn die ik graag geef aan een dierbare vriendin van me, maar als ik haar hiermee zou associëren, dan vermoordt ze me meteen genadeloos. #facepalm
Score:
58/100
Label:
Century Media, 2017
Tracklisting:
- Burn The Straw Man
- Lilith
- Headspin
- Korova
- #iwokeuplikethis
- The Huntsman
- Controller
- Oceana
- Look What We’ve Done
- POMONA (Shit Happens)
- Underground And Overrated
Line-up:
- Heidi Shepherd – Vocalen
- Carla Harvey – Vocalen
- Henry Flury – Gitaar
- Jason Klein – Bas
- Chase Brickenden – Drums
Links: