Burrow – Mother
Eigen Beheer, 2014
Mother, de tweede release van Burrow uit Oekraïne (of is het al Rusland ondertussen?). Burrow maakt emotionele postrock, zo zou je denken.
Althans bij het eerste nummer weerklinkt een soort van Katatonia-unplugged, Anathema zelfs, met melancholische akoestische rock. Die lijn wordt doorgetrokken wanneer Stellar II aanvangt. Bij de eerste strofe slaat de sfeer om in beladen emo-metalcore met cleane en sludge/screamo vocalen. De combinatie van atmosferische, voorzichtige sludge en cleane vocalen is zowaar echt aandoenlijk en goed gebracht, de ruigere vocalen iets minder. De boosheid van die vocalen vloekt namelijk wat met de sentimentaliteit van het postrock- en emogehalte, terwijl die laatste twee zaken op zich prima contrasteren met de metaldynamiek in de muurtjes die gebouwd worden. Dat neemt niet weg dat Burrow een fijne sound en songwriting heeft die je hoe dan ook hoort doorheen de elementen die je minder liggen. Deze band heeft progressieve aspecten, klinkt modern, oprecht, kwetsbaar en stevig, dat alles binnen de speelduur van dit Mother. Halfweg wordt het zelfs behoorlijk technisch en wordt de groove in plaats van sludgy eerder stonerrock, zonder de gevoeligheid te verliezen. Het geeft aan dat Burrow polyvalent is en niet zomaar wat aan het proberen is. Ook al is het niet mijn favoriete geluid, toch kan ik niet anders dan dit een pluim in de poep toebedelen.
Tracklisting:
- Downfall
- Stellar II
- Wooden Flesh
- Abandoned Ship
- Mother
- Age of Anthropocene
- Jaded
- Dead Man’s Letters
- Convergence
- From Head to Toe
- Ascension
Line-up:
- Anton – Zang
- Alex – Gitaar
- Max – Gitaar
- Andrey – Drums
- Anton – Bas
Links: