Het heeft zestien jaar mogen duren, maar de waterpijplurkers van Bongzilla hebben eindelijk een nieuw album uitgebracht. Smijt wat haze in je grinder, rol een spliff en laat de wietbakens ontbranden. Vandaag verliezen we ons in de dichte dampen van de lome riffs en de gortige baslijnen.
Bongzilla is een Amerikaanse band die zich volledig heeft genesteld in het stonerdoomgenre. Ze scharen zich in mijn optiek onder genregrootheden als Sleep, Electric Wizard en Weedeater. Qua klank komt Bongzilla het meest overeen met de laatstgenoemde. De vocalen van Mike “Muleboy” Makela klinken alsof hij dagelijks gorgelt met scheermesjes en deze vervolgens wegspoelt met gootsteenontstopper. Leg deze strot over een overdonderende geluidsmuur vol trage gruizigheid en je hebt de kern van het werk van Bongzilla te pakken. Vanaf het moment dat albumopener Sundae Driver begint, word je overstelpt door gitaar- en baswerk dat zwemt in warme distortion. De riff is meteen pakkend. Hoewel ik moet toegeven dat ik niet zo’n stomer ben, zou ik mijzelf bijna willen bedwelmen met behulp van die lonkende gedroogde toppen. Het zal voor u geen verassing zijn als ik u vertel dat het daaropvolgende nummer Free the Weed gaat over de legalisering van deze groene kameraden. De riff rolt lekkerder dan de joint van een ervaren stoner. De timing van de herhalende riff en het drumwerk is om je lippen bij af te likken. Het duurde zestien jaar, maar dan heb je ook wat.
In het daaropvolgende Space Rock wordt er even een rustmomentje ingelast. Het ietwat psychedelische gitaarwerk in de intro deed me een beetje denken aan Casa Sui. Gedurende het nummer zwelt de muziek steeds verder aan. De distortion wordt opgevoerd en de zoveelste zompige riff wordt ingezet. Zodra we de nijdige schreeuw van Muleboy te horen krijgen, is er van psychedelica totaal geen sprake meer. Bongzilla gaat op dezelfde lompe toer verder als waar hij is begonnen. In Earth Bong/Smoked/Mags Bags wordt deze trend voortgezet. De riffs zijn nét wat hoekiger waardoor het nummer een wat agressievere ondertoon krijgt. Het vreemde verlangen om iemand een flinke tik te verkopen, maar tegelijk te stoned zijn om te bewegen bekruipt je. Een conflicterend gevoel, maar voordat je het echt doorhebt, ben je beland in een knisperend samenspel van gitaar en bas. Je wordt er helemaal in meegezogen, en plotseling zijn er vijftien minuten verstreken.
Ook albumsluiter Gummies biedt meer van wat al eerder in deze recensie is omschreven. Een prima track voor een prima album. Stonerdoom van de bovenste plank. Maar ik moet toegeven dat ik er, na het album in zijn geheel in één keer te hebben beluisterd, wel een beetje klaar mee ben. Als een groot voorstander van stroperige muziek, is het op een gegeven moment ook voor mijn nuchtere oren genoeg geweest. Desalniettemin presenteert Bongzilla hier een noemenswaardig album dat bij velen zeer goed in de smaak zal vallen!
Score:
85/100
Label:
Heavy Psych Sounds, 2021
Tracklisting:
- Sundae Driver
- Free The Weed
- Space Rock
- The Weedeater
- Earth Bong / Smoked / Mags Bags
- Gummies
Line-up:
- Mike “Muleboy” Makela – Vocalen, basgitaar
- Jeff “Spanky” Schultz – Gitaar
- Mike “Magma” Henry – Drums
Links: