Bongripper – Miserable
Eigen beheer, 2014
Een van de albums waar ik dit jaar het meest naar uitkeek was Miserable van de Amerikaanse doom-/sludgeband Bongripper, onder andere omdat hun vorige album, Satan Worshipping Doom, volgens mij een van de beste releases in het genre is en omdat deze band altijd garant staat voor een moddervet geluid. Op hun nieuwste is dit niet anders.
De titels van de nummers zeggen al genoeg over de sfeer die over de muziek hangt: samen vormen ze Endless Descent Into Ruin. Hoewel de band hun songtitels waarschijnlijk bedenkt met een hoog tongue in cheek-gehalte dekt dit de lading toch behoorlijk goed. Bongripper is traag, zwaar en heel erg lekker.
De band laat er geen gras over groeien. Vanaf de eerste seconde is voldaan meeknikken met het hoofd niet te onderdrukken en de ene meeslepende riff volgt de andere op. Endless is meteen al minstens even goed als alles dat op Satan Worshipping Doom stond. Na een sludgebarrage van meer dan een kwartier met een enkel atmosferisch rustpuntje eindigt het nummer op magnifieke wijze met een hoop noise erdoorheen. Ik ben helemaal klaar voor mijn eindeloze afdaling naar de ondergang.
Net wanneer je je na Endless afvraagt of het nog beter kan hoor je de intro van Descent. Mocht er een prijs uitgedeeld worden voor het vetste basgeluid van het jaar hadden we bij deze een winnaar gevonden. Na de scherpe inleiding is dit nummer vooral nog zwaarder en trager dan het vorige. Bongripper lijkt er zijn persoonlijke missie van gemaakt te hebben om zoveel mogelijke tere zieltjes te verpletteren onder het gewicht van deze loodzware muziek. Ik zet mijn afdaling voort.
Op de bodem vinden we de mastodont die het album afsluit, Into Ruin genaamd. Het is misschien wel nog lekkerder dan de voorgaande twee nummers en dit is dan ook het nummer dat de knoop doorhakt: Bongripper heeft zichzelf op dit album overtroffen en bewijst nog maar eens dat het in de sludgescene aan de top van de voedselketen staat. De afdaling blijkt uiteindelijk niet zo eindeloos te zijn want ondanks een speelduur van 66 minuten en 6 seconden (boys will be boys) is dit album voorbij voor je het weet. Een plekje in mijn jaarlijst is bij deze verzekerd.
Tracklisting:
- Endless
- Descent
- Into Ruin
Line-up:
- Ronald Petzke – basgitaar
- Daniel O’Conner – drum
- Nick Dellacroce – gitaar
- Dennis Pleckham – gitaar
Links: