In de metalwereld wemelt het van de genrepoortwachters. Wat is metal? Wat is ‘trve’? Iedereen lijkt er zijn eigen sterke mening over te hebben. Ieder zijn zienswijze is even belangrijk, maar daarom ook even onbelangrijk. Maar als dat het geval is, waarom zouden we ons dan druk maken over wat anderen vinden? De Stoïcijnen hadden het met hun ideeën over ‘leven uit je eigen kracht’ misschien toch bij het juiste eind. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat Bong-Ra zijn meest recente album heeft gewijd aan één van de belangrijkste werken van het stoïcisme: de Meditaties van Marcus Aurelius.
Bong-Ra heeft bekendheid verworven in een genre dat veel metalpoortwachters klamme handjes bezorgt: breakcore. Op dit album gaat hij (Jason Köhnen) echter terug naar zijn doom-achtige roots. Verwacht dus geen stroeve gitaren, maar ook geen opgefokte, gebroken beats. Het album bestaat uit vier nummers die allemaal zijn gebaseerd op de Stoïcijnse deugden: Moed, Wijsheid, Gerechtigheid en Gematigdheid. (of, op zijn Engels: Courage, Wisdom, Justice en Temperance). Köhnen trapt af met Courage. Dit nummer begint best onheilspellend. We horen een trage, laag afgestemde gitaar en bijhorende drumklanken. Dit alles wordt ondersteund door een spookachtig gonzend keyboard. Alsof we met het hart in de keel door een donker woud lopen, eigenlijk terug willen keren maar toch de kracht vinden om door te stappen. Het op het Midden-Oosten geïnspireerde snaarinstrumentloopje krioelt als een slang door het nummer heen. Op een gegeven moment horen we zelfs een zwoele saxofoon die het unheimische gevoel meteen omzet in die van een grauwige film noir.
Wisdom opent wat rauwer. De grimmige gitaren zetten meteen de toon, op een manier die je ook van Sunn 0)))) zou verwachten. Vervolgens worden we echter verrast door een opvallend jazz-achtig ritme dat op de achtergrond wordt begeleid door een zwaarmoedige saxofoon. Ergens lijkt het een beetje op het werk van Bohern & Der Club of Gore of The Killimanjaro Darkjazz Ensemble, maar dan een stuk minder goed gepolijst. De laatste van deze twee, is overigens ook een project van het brein achter Bong-Ra, Jason Köhnen. Door de opbouwende drums die we in Wisdom the horen krijgen, verwachten we iedere keer overdonderd te worden door een smerige breakcorepassage. Daarentegen krijgen we een gelikte saxofoonsolo voor onze kiezen. Hierna slaat de toon echter volledig om, en krijgen de doominvloeden weer de boventoon. De saxofoon begint te gieren en ook de basgitaar en de drum krijgen de kans om de klankkleur wat te verduisteren.
Op Justice horen we wederom een oosters snaarinstrument dat snel middels een fade-out op een subtiele manier naar de achtergrond verdwijnt. Op dit nummer begint het zoemen van de gitaren een beetje eentonig te worden, maar dat neemt niet weg dat het allemaal nog wel zeer sfeervol klinkt. Het album sluit af met Temperance. Een nummer dat een beetje de sfeer oproept van de sprookjes van duizend-en-één-nacht. We horen een viool en ook het snaarinstrument dat we eerder hoorden. Op dit laatste nummer blijkt dat Bong-Ra het toch niet kan laten om een lichte breakdown aan het nummer toe te voegen. Door de chaotische saxofoon die over de drums heen blaast, valt het alsnog goed in de toon van de rest van het album.
Zoals hierboven al beschreven staat, is ‘gematigdheid’ één van de Stoïcijnse deugden. Deze deugd is op Meditations het meest van toepassing. Het is een prima album, maar het blijft netjes binnen de perken. Nergens wordt het té rauw, té experimenteel of té smerig. Precies goed, zou je kunnen zeggen. Wat mij betreft had er wat meer buiten de lijntjes gekleurd mogen worden. Maar, om in thema af te sluiten; wie ben ik om dat te vinden?
Score:
85/100
Label:
Tartarus Records, 2022
Tracklisting:
- Courage
- Wisdom
- Justice
- Temperance
Line-up:
- Jason Köhnen : bass, guitar, piano, chants/choirs
- Dmitry el Demerdashi : oud
- Colin Webster : saxophone
- Eugene Bodenstaff : drums
Links: