Body Count – Carnivore

Geschreven door op 05-03-2020 om 19:00.

2020! BC rise! In 2011 herrees plotseling de metalband van Ice-T met de single The Gears Of War, dat een exclusieve single was ter promotie van het nieuwste deel uit de gelijknamige populaire videogamereeks. Een jaar eerder sprak leadgitarist Ernie C. al over een opvolger van het laatste album uit 2006, het overigens ronduit matige tot slechte Murder 4 Hire, dat slechts enkele nummers kende om vandaag de dag nog terug te luisteren. Maar acht jaar later, in 2014, was het dan eindelijk zover en keerde de band glorieus terug met Manslaughter, nu versterkt met gitarist Juan Garcia AKA Juan Of The Dead, die we al kennen van de bands Agent Steel en Evildead. Manslaughter werd positief ontvangen en creëerde een nieuwe vonk in de band, dat ervoor ging zorgen dat het eindelijk klonk als de frisse evolutie die de eerste drie albums verdienden. In 2017 werd dan ook het nog agressievere Bloodlust op de planeet losgelaten, dat inmiddels behoort tot het beste werk van Body Count. En nu, weer een cyclus van drie jaar verder, kunnen we weer aan tafel, want Ice-T en crew zijn nog steeds hongerig: Carnivore komt eraan.

Album nummer zeven start met het titelnummer Carnivore, dat we inmiddels enige tijd hebben kunnen beluisteren. Voor Body Count-begrippen heeft het een brute sfeer, dat ingeluid wordt met omineuze geluiden. Terwijl moderne rappers mompelen alsof ze een worst in de muil hebben, wil Ice-T gehoord worden en hij spit er op los als de heersende veteraan die hij is. Body Count anno 2020 klinkt in muzikaal opzicht onverwoestbaar en dat laat de band vanaf de start van het album alvast horen. Op Point The Finger wordt de OG uit LA bijgestaan door Riley Gale van Power Trip. Als er één band is die bruutheid weet te vermengen met rap en rauwe gastvocalen, dan is het wel Body Count dat er heer en meester in is. Hier kunnen de vele rapmetalbands die de afgelopen 25 jaar zijn opgedoken nog heel veel van leren. Dat getuige ook de tweede single Bum-Rush, dat een heerlijke uptempo flow bevat, maar ook in muzikaal opzicht gewoon vet klinkt. De drums pompen rechttoe rechtaan door, de gitaren klinken energierijk en wanneer er nog weer ouderwets ‘Body Count’ mee gescandeerd kan worden, dan is het recept voor een live kraker af.

Ace Of Spades volgt in de lijn van de eerdere Body Count-covers en klinkt precies zoals je het inmiddels zou verwachten van de band: een eervolle ode aan Lemmy en de boys, zonder tweeks en trucs. Op Another Level treffen we weer Jamey Jasta van Hatebreed, die zes jaar geleden ook al een gastbijdrage leverde aan het nummer Pop Bubble. Het tempo gaat hier flink omlaag en is meer geïnspireerd door de doom uit de koker van Black Sabbath, één van de grootste invloeden van Ice-T en Ernie C. Ook bekend als grote invloed op Body Count is Slayer en laat het juist op het volgende nummer Colors zijn, dat niemand minder dan Dave Lombardo op de drumkruk zit. Wie bekend is met het solowerk van Ice-T – je zou het bijna vergeten dat hij legendarische rapplaten op zijn naam heeft staan – kent het originele Colors uit 1988, dat het titelnummer was uit de gelijknamige film. Colors – 2020, zoals deze omgedoopt is, is een toffe gemetalliseerde versie en het is natuurlijk altijd een genot om Dave Lombardo te kunnen horen. Maar we zijn nog niet klaar met Slayer, want The Critical Breakdown is in muzikaal opzicht pure Slayer-verheerlijking. Nu ben ik een eenvoudig persoon en gaat dit er dan ook in als een zoete koek op een zondagmorgen. Tevens afsluiter The Hate Is Real bevat het nodige Slayer-DNA. Het zijn bovendien klassieke Body Count-nummers met Ice-T die er hatelijk op los spit.

Verder vinden we nog prima tracks in het genadeloze No Remorse en de emotionele ode When I’m Gone, waarvan laatstgenoemde een flinke gastbijdrage kent van Amy Lee van Evanescence. De speciale editie van Carnivore bevat naast de standaard tien nummers ook nog drie bonustracks, waar naast live versies van No Live Matter en Black Hoodie, ook een cover van een andere Ice-T rapklassieker te vinden is (met wederom Dave Lombardo). Het nummer 6 In Tha Morning verscheen op zijn debuut Rhyme Pays uit 1987 en staat bekend als één van de nummers dat de gangsterrap heeft grootgemaakt. Helaas vinden we deze niet terug op de ontvangen promo, maar het is een nummer waar ik reikhalzend naar uitkijk.

Voor mij staat in ieder geval vast dat Body Count nog steeds zijn sterke lijn naar boven vasthoudt. Carnivore is een beestachtig smakelijke opvolger op Bloodlust. Gooi het bestek en de servetjes dus maar aan de kanten en tast toe! Body Count motherfucker!

Score:

85/100

Label:

Century Media, 2020

Tracklisting:

  1. Carnivore
  2. Ace Of Spades
  3. Point The Finger (feat. Riley Gale)
  4. Bum-Rush
  5. Another Level (feat. Jamey Jasta)
  6. Colors – 2020
  7. No Remorse
  8. When I’m Gone (feat. Amy Lee)
  9. Thee Critical Beatdown
  10. The Hate Is Real

Line-up:

  • Ice-T – Vocalen
  • Ernie C. – Gitaar, achtergrondvocalen
  • Juan Of The Dead – Gitaar, achtergrondvocalen
  • Vincent Price – Basgitaar, achtergrondvocalen
  • Ill Will – Drums
  • Sean E. Sean – Samples, achtergrondvocalen
  • Little Ice – Hype man, achtergrondvocalen

Links: