Blind Guardian – At The Edge Of Time
Nuclear Blast, 2010
Blind Guardian staat erom bekend behoorlijk de tijd te nemen als het gaat om het schrijven en het opnemen van nieuw plaatwerk. Een periode van een jaar of vier tussen twee albums is bij de Duitsers niet ongewoon, tot regelmatige ergernis van veel fans. Waar je (vooral vanaf Tales From The Twilight World) echter vanuit mag gaan is dat de heren steevast kwalitatief materiaal afleveren en zelden teleurstellen. Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die minder tevreden zijn met een bepaald album, en met het erg complexe A Night At The Opera en het zeer rechtlijnige A Twist In The Myth hebben de fans dan ook wel twee extreme uitersten van de band gezien. Op At The Edge Of Time pakt Blind Guardian dan ook een uitstekende middenweg tussen die twee platen en levert met gemak de sterkste, meest coherente plaat sinds Nightfall In Middle-Earth af.
Geopend wordt er met het lange Sacred Worlds, wat we in een iets simpelere, afgeslankte versie nog kennen van het computerspel Sacred van enkele tijd geleden. De toevoeging van het Praags Filarmonisch Orkest geeft het nummer net even wat extra’s zonder daarbij te overdrijven. Er wordt georkestreerd waar het past, en niet gewoon omdat het kan. Met het bombastische Tanelorn (Into The Void) vuurt de band de eerste verrassing van de plaat af door op muzikaal gebied terug te grijpen op de tijden van Imaginations From The Other Side en, in mindere mate, Somewhere Far Beyond. Voorzien van zeer gelikt gitaarwerk van de heren Olbrich en Siepen en een ouderwets krijsende Kürsch heeft de song alles in zich om uit te groeien tot een publieksfavoriet bij live-optredens. Ook Road Of No Release weet te verbazen door van start te gaan als een voor de band zeer typische ballade, om zich halverwege te ontpoppen tot een stevig doorstampende metalsong.
Met Ride Into Obsession kunnen fans van het oudere, meer speed metal-achtige materiaal hun hart ophalen. Samen met de single A Voice In The Dark behoort de song tot de snelste, meest agressieve nummers die de band in de afgelopen tien jaar heeft opgenomen. Voorzien van de typische koortjes, een fikse lading dubbele gitaarloopjes en een niets ontziende dubbele bassdrum hadden beide songs ook zo op één van de albums kunnen staan van vijftien of meer jaren terug. Zeer verrassend en geslaagd. Met Curse My Name en War Of The Thrones kent At The Edge Of Time ook nog een tweetal ballads van het niveau wat we van de Duitsers gewend zijn. Tijdens de eerste luisterbeurten lijkt de plaat nog iets in te kakken op de helft met de twee mid-tempo songs Valkyries en Control The Divine, beide songs die wat complexer zijn en minder prettig en makkelijk in het gehoor zitten, en hoewel Valkyries nog wel groeit naarmate het aantal luisterbeurten dat ook doet blijft Control The Divine helaas een beetje een zwakkere schakel. Gelukkig is het de enige op tien songs, dus de schade valt nog te overzien.
Afgesloten wordt er met het lange, epische Wheel Of Time, waarbij voor de tweede en laatste maal het orkest weer van stal gehaald wordt. Een bombastisch hoogtepunt van jewelste die qua opzet en ambitie wat doet denken aan And Then There Was Silence van twee albums terug. Een groots opgezet spektakel waarbij de band nog een laatste keer laat horen hoe je zonder te overdrijven toch op zeer effectieve wijze heavy metal met klassieke muziek kunt combineren tot een werkend en indrukwekkend geheel.
At The Edge Of Time overstijgt met gemak de voorganger A Twist In The Myth en legt ook A Night At The Opera met regelmaat het vuur aan de schenen. Met de op succesvolle wijze geslagen brug tussen het meer progressieve materiaal en het speed metal-werk van weleer slaagt Blind Guardian er zonder echt iets baanbrekends te doen in zich toch weer te vernieuwen. De band laat daarbij tevens nog eens zien waarom men tot de absolute top van het genre hoort. Of At The Edge Of Time een waar meesterwerk is zal de tijd misschien leren, tot die tijd is het wat mij betreft wel de beste Blind Guardian-plaat sinds 1998 en daarmee onbetwist materiaal voor bovenin de jaarlijsten. Aanschaf verplicht.
Tracklisting:
- Sacred Worlds
- Tanelorn (Into The Void)
- Road Of No Release
- Ride Into Obsession
- Curse My Name
- Valkyries
- Control The Divine
- War Of The Thrones
- A Voice In The Dark
- Wheel Of Time
Line-up:
- Hansi Kürsch – zang
- André Olbrich – gitaar
- Marcus Siepen – gitaar
- Frederik Ehmke – drums
Links: