Bleeding Utopia – Where The Light Comes To Die

En we kiezen weer een band uit de lijst dat afkomstig is uit het “utopia” (als woordspeling bedoeld, natuurlijk!) van de melodic death metal. Het Zweedse Bleeding Utopia heeft namelijk net het derde studioalbum uitgebracht. De plaat Where The Light Comes To Die is nu verkrijgbaar, dus hoog tijd voor Zware Metalen om deze eens te bestuderen.

Voor wie de heren uit Zweden nog niet kennen (ikzelf inclusief): de band is officieel opgericht in 2003, als een sideproject en onder de naam Operation SidEffect, door gitarist Andreas Moren. Dit veranderde al na een jaar in de naam Delicious Deformed, maar hield op te bestaan na slechts een paar optredens. In 2009 gaf Andreas hier een nieuwe slinger aan, onder de naam Bleeding Utopia, en bracht hij een paar oude vrienden mee om de line-up compleet te krijgen. Nu, negen jaar verder, hebben de mannen een promo, een single en drie studioalbums op hun naam, alsook een paar gave contributies op toeren met onder andere The Crown, Svart Crown, Ablaze My Sorrow en het uit Nederland afkomstige Bleeding Gods.

Melodeath…al zoveel bands hebben zich gewaand in dit genre. Toch blijf ik hier graag in zoeken naar de juweeltjes en de memorabele albums, want tja, je weet maar nooit! En stiekem bereidt deze trouwe redacteur zich voor op het nieuwe werk van Amon Amarth, dus alle opwarmers tot die tijd zijn mooi meegenomen. Vingers gekruist dat Bleeding Utopia een geschikte opwarmer mag zijn!

De plaat begint in ieder geval onheilspellend. Een heerlijk atmosferische en minimalistische intro neemt de luisteraar voor een minuut mee in een bepaalde angstvallige extase en geeft vervolgens de luisteraar de rillingen door van die enge kinderstemmetjes te laten chanten. Dit sluit men af met de zin: “Welcome to hell”. Creepy, man! Dan begint eindelijk het nummer, en jawel hoor, het tempo is gelijk aan. Dikke blastbeats, zware grunts en dat fijne tremolo picking op de gitaren, het is er allemaal. Bruut, zwaar, grimmig en tot nu toe absoluut niet melodisch. Yes, lekker hoor! Goed begin van de heren.

Nummertje twee laat dan wel wat meer melodie horen in de gitaarriffs, maar de nadruk ligt nog steeds op death metal. Dat is een zeer fijne balans. Qua hardheid moet ik denken aan een mix van Kalmah, Amon Amarth en Wolfheart. Dat is een feestje, kan ik je vertellen! Dat de heren niet vies zijn van een beetje humor en ironie, komt geniepig aan bod in nummer drie op de plaat: Enhance My Wrath. Het nummer start en het eerste dat ik hoor, is iemand die zijn darmkanaal even wilt ontluchten? Verlaat het stinkende schip, zeg ik u! Maar ga dan gauw aan land met beide benen op de grond en houdt u vast aan een stevige constructie, want de deathmetalstorm raast nog even flink door. Ditmaal met lichte thrashmetalinvloeden en uiteraard de nodige hammerblasts en traditionele blastbeats. Geweldig nummer! Wat vinden jullie? Spoiler: de nu al fameuze scheet bevindt zich niet in de videoclip! Ik vraag mij af of deze enkel in de promo zit?

Gelukkig kan ik mijn neusgaten gedurende de rest van het album gewoon open houden en weer lekker genieten van een flink potje zware herrie. De noemenswaardige hoogtepuntjes doen zich voor in het vierde nummer (zit een fijne galopperende melodie in het begin), het zeer brute begin en belachelijk arpeggiogeile solo in Welcome To My Pantheon, het allesvernietigende gitaarwerk in Crown of Horns (wat soms zelfs een beetje aanvoelt als blackmetal..!), de ‘divebombs’ en tremolo-trekjes in Ruthless Torment, en het kille, grimmige begin van Heralds of Hate and Defiance.

Verdere complimenten gaan uit naar de compositie van het album. De nadruk ligt op knetterharde death metal, maar is wel fijn genuanceerd en afgewisseld met melodische (en soms harmoniserende) gitaarpartijen. De deathgrowls van David zijn subliem en merendeels verstaanbaar, dat is ook wel eens fijn! Een groot compliment gaat ook uit naar drummer Adam: die beste man moet zijn benen er af gedrumd hebben op deze plaat! Samen met de bassist, Frederik, vormt Adam ook een prima fundering voor de overige muzikanten. Het laatste compliment gaat uit naar de productie. Alle elementen zijn goed op elkaar afgestemd en prima te onderscheiden, maar het eindresultaat blijft een klein rauw randje houden. Het is dus niet te gepolijst.

Twee woorden komen naar boven bij de samenvatting van Where The Light Comes To Die: “Yes!” en “Brutal!”. Wat een heerlijk energieke en verrijkende plaat van Bleeding Utopia! Het is divers, dynamisch en de nummers wisselen fijn af tussen mid-tempo en bloedverziekend snel. Goede solo’s, goed gitaarwerk, goed geschreeuw, dikke drums …wat wilt een luisteraar nog meer! Dit album kan ik de fans van het zwaardere kaliber onder de melodeathbands zwaar aanbeleven, maar let op: er zit wel een luchtje aan…

Score:

86/100

Label:

Black Lion Records, 2019

Tracklisting:

  1. Ascendants of Hate
  2. Seek Solace in Throes
  3. Enhance My Wrath
  4. Already Dead
  5. Welcome to My Pantheon
  6. Crown of Horns
  7. Ruthless Torment
  8. Ill and Daunting Perversions
  9. Heralds of Hate and Defiance

Line-up:

  • David Ahlen – zang
  • Andreas ‘Fluff’ Moren – gitaar
  • Kristian Järvenpää – gitaar
  • Fredrik “Riddarn” Ridderström – basgitaar
  • Adam Björk – drums

Links: