In 2015 besprak ik het debuutalbum van het Russische postblack combo Trna, genaamd Pattern of Infinity. Ik was er diep van onder de indruk, het raakte een pak gevoelige snaren, deze instrumentale postrock/blackmetal. Ondertussen passeerde ongezien het album Lose Yourself to Find Peace en zijn we uitgekomen bij het derde album van de Russen uit Sint-Petersburg. Dit is Earthcult.
Het is opnieuw erg moeilijk om niet verliefd te worden op de dromerige en ontroerende postblack van deze heren. Drukke drumpatronen die exploderen na hypnotiserende ritmeversnellingen die zonder dat je het beseft versnellen in een stroom van sfeer en emotie, een leadgitaar als een sirene (de mythologische figuur, niet het signaal om te gaan lunchen) en hartverwarmende spanninsgbogen die je laten gloeien als waren het goedaardige kosmische stralingen. En tegelijkertijd is het een bitterzoete bedoeing vol melancholische bezweringen. Gemengde gevoelens die samen de ziel meer je ziel beroeren dan apart. Earthcult bevat het allemaal en laat je consequent leiden en genieten. Live moet dit ongetwijfeld een tranentrekkend gebeuren zijn.
Postblack verteer ik normaal gezien slecht. Ik hou niet van Ghost Bath, Liturgy of Deafheaven, irritante emo-garageblack is het in mijn ogen. Maar als het op instrumentale postblack aankomt, dan ga ik helemaal plat voor bands als Trna. En de volgende waar we naar uitkijken is de nieuwe Sannhet (en de kosmische kracht genaamd Mesarthim).
Score:
83/100
Label:
Eigen Beheer, 2018
Tracklisting:
- Earthcult
- Everywhere and Nowhere
- The Heart of Time
- Thaw
Line-up:
- Anton Gataullin – Bas
- Timur Yusupov – Drums
- Andrey Novozhilov – Gitaar
Links: