Black Space Riders – Refugeeum
Eigen Beheer, 2015
Het Duitse Black Space Riders is terug met een nieuw album: dat hebben ze vlot gedaan, aangezien ze eind 2013/begin 2014 nog een album van 120 minuten afleverden. Hoewel dit album aanzienlijk minder lang is, is het toch weer een aardig werkje. Ook op Refugeeum serveert men een kleurrijke mix van stonerrock, spacerock, post-rock en zelfs een vleugje new wave. Daarnaast zijn er flinke invloeden uit het Midden-Oosten in de muziek verwerkt, iets dat terugkomt in het artwork.
Ik mis bij Black Space Riders een bepaalde groove en sfeer: ja, er is groove en ja, er is sfeer, maar nét niet die groove en sfeer die ik wil horen en voelen. Misschien komt het door de ruime hoeveelheid alternatieve rock in de mix of de maffe vocalen waar de band mee neigt te experimenteren, misschien is het de muziek die net dat extra randje mist. Hoe het ook zij, ik mis iets en kan er mijn vinger niet precies op leggen. Dat neemt overigens niet weg dat Refugeeum een zeer veelzijdige plaat is geworden. De vocalen zijn zeer flexibel, van cleane zang die me aan Josh Homme doet denken en rauwere, grungy uithalen tot een vreemde gluiperige zangstijl: het is allemaal te vinden en hoewel je het niet allemaal tof hoeft te vinden, is het wel erg van invloed op de wisselende atmosfeer. Ook de instrumenten weten moeiteloos te schakelen tussen rustige post-rock passages en wat ruigere stoner. Daarnaast blijft er een atmosfeer hangen van ontspannen zweverigheid en de mogelijkheid dat er ieder moment volop geïmproviseerd kan worden.
De productie van het album is wat aan de doffe kant en dat is jammer. Mede daardoor ontstaat het gevoel dat het niet echt los kan gaan. Op de spaarzame momenten dat het echt losgaat, blijft de sound een beetje achter bij de ruigheid van de riffs. Ook de zang vind ik een minpunt bij de hardere passages: deze blijft terughoudend en gaat niet overtuigend mee met de riffs. Toch kan SEB echt wel zingen, hij heeft volgens mij gewoon een beetje een slecht inschattingsvermogen wat betreft de dynamiek.
Refugeeum is geenszins een slecht album, het heeft wat mij betreft gewoon niet de kwaliteiten om dit uitzonderlijk te maken. De kracht zit hem bij deze plaat echt in de psychedelische aspecten van de muziek, en hoe dynamisch de band daar mee omgaat. Avontuurlijk is het wel degelijk en daarom is het ook zeker iets wat spacerock liefhebbers best een kans kunnen geven.
Tracklisting:
- Vortex Sun
- Universal Bloodlines
- Born a Lion (Homeless)
- The Lure (Come With Us)
- Run to the Plains
- Curtains of Death
- Melek4s Lament (Yazidi Tears)
- Walking Shades
- Ritual of Inner Strength
Line-up:
- JE – Vocalen, Gitaar
- SEB – Vocalen
- C.RIP – Drums
- SLI – Gitaar
- SAQ – Bas
Links: