Black Crown Initiate – Violent Portraits of Doomed Escape

Black Crown Initiate, een band die al lange tijd hoge ogen gooit en bovengemiddeld goede releases weet uit te brengen. Toch hebben wij bij Zware Metalen slechts één review online staan, getiteld Wreckage of Stars. Daar brengt uw trouwe redacteur nu gelijk verandering in, want dit is een progressieve deathmetalband die het verdient om gehoord te worden!

Slechts bij album nummer twee raakte ik bekend met de Amerikanen, maar inmiddels vier jaar verder geniet ik nog steeds van elke luisterbeurt. Hoe blij was ik dan ook toen de eerste single van dit nieuwe album uit kwam. De single, Invitation, kwam al in maart uit en het was gelijk ‘aan’! Het bevat alle elementen die deze band zo onderscheidend maakt in het subgenre der dode metalen. Brute grunts, heavy gitaren, licht abstracte en polyritmische riffs gaan gepaard met akoestisch gepingel en clean gezongen passages. Dit alles vloeit over in een zeer netjes verworven balans  tussen de twee stijlen, waardoor het constant de aandacht blijft trekken. Ook bij de wat langer durende tracks. Tip voor Opeth-fans: luister eens naar de korte onderbreking op 05:45.


Net als bij zijn voorganger, merk ik op dat dit album heerlijk wegluistert (zelfs ondanks de wat langere nummers, dus). Geen enkel moment verslapt mijn aandacht, zelfs niet bij de vreemde (en ietwat lugubere) eend in de bijt. De track Bellow bevat namelijk helemaal geen instrumenten. Het enige wat hier aan bod komt is een twee minuten lange durende chant, geheel gevormd door verschillende soorten keelzang en diepgaande grunts. Om het nog wat meer sinister te maken, hoor je gedurende de track de wind razen en is de keelzang zodanig vervormd alsof deze door een grot loopt te echoën. Best wel freaky… maar wel erg vet!

De tracks die bij mij het meeste blijven hangen zijn Son of War, Trauma Bonds, Years in Frigid Light en Holy Silence. Vooral laatstgenoemde is bij uitstek een favoriet. Het bevat alle goede elementen van bands als Opeth, Gojira en zelfs een beetje Meshuggah. Uiteraard wordt dit alles in geheel eigen stijl gepresenteerd en samengevlochten. Een zeer krachtige track die nog lang op repeat zal staan! Hoe zit het met de rest dan? Nou, die zijn eigenlijk net zo goed, maar ik moet toch wat hebben voor de luisteraars om te lezen.

Wat doen de heren nog meer goed? Nou, een goede producer uitzoeken om een sublieme mix neer te zetten! Kraakhelder op de momenten waar de rustige stukken afspelen en een randje rauwer bij de stukken met harde drums en zware gitaren. Qua effecten (orkestratie en andere toeters en bellen) is er ook een fijne balans aangehouden: niet te hard en niet te zacht, maar vooral niet te veel. De meerstemmige cleane zanglijnen klinken zuiver en aangenaam. De grunts zijn zo bruut en smerig als maar kan. Het soleerwerk is smaakvol uitgevoerd en draagt een warme klank.

Het enige ietwat kleine ‘minpuntje’ in de mix en instrumentatie zijn dan misschien de drums. Die lijken soms net even iets TE perfect. Dat is natuurlijk altijd een risico als je drums programmeert. Toch valt dit minuscuul puntje te verwaarlozen als je het tegen de vele pluspunten afweegt. De track waar ik nog een klein beetje vraagtekens bij zet is de hekkensluiter, He is The Path. Een georkestreerde track, afgeleid van het eerste nummer, zonder gitaren en drums en een lage, cleane zang die half op de achtergrond in de mix zit. An sich luistert het best goed weg, maar is er toch iets (waar ik mijn vinger niet op kan leggen) wat mij net niet helemaal bevalt. Dat gezegd hebbende sluit het nummer dan weer perfect aan op de opener (iets wat duidelijk wordt als de media speler op repeat staat). Dit laatste kritiekpuntje is dus een beetje mierenneukerij. Dat laat ik aan de lezer over ter beoordeling.

Shit, word ik nou ineens een ‘fanboy’ van Black Crown Initiate? Het zou zomaar kunnen! Het album Violent Portraits of Doomed Escape is echt weer een stap naar een volgend niveau en blinkt uit op alle vlakken. Complete porno voor de ‘proggie metaaloortjes’. Wat kunnen deze mannen schrijven, zeg! Tot nu toe is dit album één van mijn favoriete releases van dit jaar, haalt het sowieso de top vijf op mijn jaarlijst en zal deze met regelmaat thuis en in de auto aangezet gaan worden. Dank jullie wel, Black Crown Initiate. Ik ben lang niet meer zo geïntrigeerd en geënthousiasmeerd geweest door een album.

Score:

94/100

Label:

Century Media Records, 2020

Tracklisting:

  1. Invitation
  2. Son of War
  3. Trauma Bonds
  4. Years in Frigid Light
  5. Bellow
  6. Death Comes in Reverse
  7. Sun of War
  8. Holy Silence
  9. He Is the Path

Line-up:

  • James Dorton – Zang
  • Andy Thomas – Gitaar, zang
  • Ethan McKenna – Gitaar
  • Nick “Bass” Shaw – Basgitaar

Links: