Bjørn Riis – A Storm Is Coming

Geschreven door op 21-06-2019 om 20:54.

We zetten ‘metal’ even op pauze en maken een uitstapje naar een mix van klassieke en progressieve rock. De uit Noorwegen afkomstige Bjørn Riis presenteert zijn derde soloalbum onder zijn eigen naam: A Storm Is Coming. Geprezen in de progwereld om zijn werk in de band Airbag en om eerder solomateriaal ben ik dan ook zeer benieuwd naar deze plaat.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: deze recensie is voor mij een moeilijke geweest. Het concept van het album gaat over de relatie tussen mensen, maar ook over verlies en rouw. Dit wordt samengevoegd in een waar spectrum van rauwe, donkere en stevige gitaarpartijen en minimalistische, ietwat melancholische composities, waarover een zeer breekbare en intieme zang is geplaatst. Op het moment dat ik dit album begon te luisteren voor de recensie werd ik geconfronteerd met een overlijden in de familie en wisten de toch al sterke emoties op dit album nóg harder binnen te komen dan toen ik een maand geleden een single luisterde van deze plaat. Het was een zware en vooral emotionele reis, maar hier dan toch mijn oordeel over A Storm Is Coming.

Bjørn heeft altijd al de kracht gehad om veel gevoel en diepgaande teksten te presenteren in de muziek die hij schrijft, zowel met zijn band Airbag als met dit soloproject. Op dit album is het niet anders en misschien wel beter dan ooit. De wanhoop en de droevige ondertoon die het album draagt, komt gelijk aan bod in de opener When Rain Falls. Regen is ook het eerste dat de luisteraar hoort als het nummer start, samen met een zeer atmosferisch neergezet gitaarriffje en een zwevende orkestratie. Net als je denkt volledig in de trance en ‘mood’ te zijn van deze bijzonder spirituele intro, slaat de stemming om en worden we geconfronteerd met een flink stukje rock: stevige, langzame riffs razen door de speakers, ondersteund door een krachtige doch langzame slag op de drums. Dit doet mij denken aan de atmosfeer van Pink Floyd. Een heerlijk warme gitaarsolo jengelt over deze setting heen en maakt het een intense beleving. Dat is voorbij als plots een jazz-achtige onderbreking volgt en het nummer overslaat in een minimalistisch stukje progressieve muziek. Begeleid door een piano en ondersteund door de basgitaar en een (of twee?) akoestische gitaar, krijgt de luisteraar een zeer duidelijk voorproefje van het verhaal wat verteld gaat worden.

Een ietwat vrolijkere melodie komt aan bod in de track Icarus, waar een pakkende strum aan akkoorden op de gitaar en een ‘catchy’ drumpartij de toon wat positiever weten te maken. Totdat je de tekst hoort:

‘I see the sun 
The rays of light calls to me 
But I fly too close and I burn 
My ashes fall to the ground’

De track You and Me vertelt het verhaal van een verloren liefde, waar wordt gerouwd om het uit elkaar gaan en er onbegrip is hoe deze ‘break’ heeft kunnen gebeuren. Een intieme en minimalistische track, waar Bjørn zeer ingetogen zingt en zichzelf begeleidt op de gitaar. De toetsen geven dit nog wat meer diepte. En de climax bouwt zich verder uit als de drummer op zijn toms slaat en daarmee ergens op de achtergrond in het nummer een extra dimensie toevoegt.

Dan breekt de track aan waar deze redacteur een traantje heeft moeten wegpinken, veroorzaakt door de beladenheid en intensiteit van de compositie: Stormwatch. Met bijna een kwartier op de klok is dit ook het langste nummer op het album. Het begint kalm met een prachtige melodie op de toetsen en een emotioneel beladen zanglijn van Bjørn. De tweede keer dat het couplet zich aanwendt, sluit zangeres Mimmi Tamba aan om een prachtige samenzang neer te zetten. Later in het nummer verzorgt Mimmi nog een captiverende chant op de achtergrond en dit alles draagt bij aan bijzondere reis waar je wordt geconfronteerd met een reeks aan verschillende belevenissen. ‘There’s a storm coming. You’d better run and hide’ lijkt oprecht een allesomvattende zin waarmee dit nummer kan worden omschreven.

Een iets simpelere aanpak treffen we in de laatste twee tracks: This House en Epilogue. In This House gaat het verhaal over het vertrek van een dierbare en een huis dat is gebouwd voor ‘jou en mij’, maar waar vervolgens niemand  aanwezig is. De track Epilogue doet exact wat de titel doet vermoeden: het album afsluiten. Geheel instrumentaal, en de toetsen spelen hier een prominente rol.

Na de persoonlijke, emotionele reis die ik heb moeten doorstaan, is het me dan toch gelukt een enigszins objectieve (zij het lange) recensie te schrijven over een meesterwerk van een album dat alle erkenning verdient. Dit is niet een album waarop de individuele nummers beoordeeld kunnen worden voor wat ze zijn, maar is het een aaneengesloten verhaal waar je als luisteraar voor moet gaan zitten en in zijn geheel dient te absorberen. Alleen dan komt de boodschap binnen en is de beleving compleet. A Storm Is Coming mag dan wel niet vallen onder de ‘Zware Metalen’-categorie: het is een absolute aanrader voor eenieder die diepgaande en intense muziek kan waarderen.

Vanuit een persoonlijke noot wil ik ter afsluiting de artiest bedanken. Dit album heeft bijgedragen aan het verwerken van een verlies van een familielid en krijgt daardoor een speciaal plekje in mijn hart en geheugen.

Score:

88/100

Label:

Karisma Records, 2019

Tracklisting:

  1. When Rain Falls
  2. Icarus
  3. You and Me
  4. Stormwatch
  5. This House
  6. Epilogue

Line-up:

  • Bjørn Riis – Zang, gitaar, basgitaar
  • Mimmi Tamba – Zang
  • Henrik Bergan Fossum – Drums
  • Simen Valldal Johannessenn – Keyboard
  • Ole Michael Bjørndal – Gitaar

Links: