Be’Lakor – Coherence

Geschreven door op 28-10-2021 om 19:00.

Fraught was het eerste nummer wat ik te horen kreeg van deze Australische, melodische doch ook wel progressieve deathmetalband, Be’Lakor. Het nummer stond op het Of Breath And Bone album dat net als zijn opvolger Vessels behoorlijk wat indruk op me maakte. Kosmas en vrienden bleken erin te slagen gevoelige melodielijnen te slijpen in groovende gitaarpartijen en tegelijk toch stevig en progressief uit de hoek te komen. Ik ben dan gaan teruggrijpen naar eerder werk, bijvoorbeeld het debuutalbum The Frail Tide of Stone’s Reach uit 2009, doch op geen enkele andere plaat stond er een nummer, als Fraught, dat zo’n indruk maakte. Slagen de heren van Be’lakor er nu wel in? Staat er op deze Coherence wel een nummer dat mijn favoriete Be’lakor-track van de troon stoot? In ieder geval belooft het een aangename reis te worden, mede door het feit dat niemand minder dan Jens Borgen achter de knoppen zat.

En het lijkt erop dat de heren niks van hun pluimen verloren hebben. Twee nummers van de laatste plaat, Foothold en Hidden Window, kregen we al te horen en te zien. Ze blijven hun eigen sound meer dan trouw. Je hoort die walsende, melodieuze thema’s, die bijtende gitaarpartijen en die goed verstaanbare grunt van de heer Kosmas. Je hoort ook die heerlijke twinleads en die opzwepende thrashy drumpartijen die met elkaar een wandeling maken over het strand met een vergezicht over zee, wat in Australië wel kan natuurlijk. Niet om te verwijzen naar de zonnige vrolijkheid van het leven, daar zijn de aangeboorde thema’s net iets te zwaar voor. De productie is lekker zuiver, maar voelt bij momenten wel net iets te klinisch aan. Het water mag af en toe ook best wat troebel golven.

Openen doen de heren met Locus. Een eerder typisch lang uitgesponnen nummer dat alle hierboven elementen vlotjes aan elkaar weet te rijgen. De heren bezitten de kunst om perfect de vocalen in te passen. Dat doen ze op deze plaat, doch ook op eerder werk viel me dat op. Zo hoor je in dit eerste nummer wat langere passages die enkel muzikaal gedragen worden om vervolgens weer een thema aan te boren dat perfect wordt ondersteund door de grunt van de heer Kosmas. The Dispersion is een wat ongelukkig gepositioneerd instrumentaaltje dat de brug vormt met Foothold. Een nummer dat een ijzersterk begin heeft maar daarna wat verloren lijkt te zwemmen en mijn aandacht niet helemaal kan vasthouden. En dat is wat er net iets te vaak gebeurt bij het beluisteren van deze nieuwe plaat. Is het omdat het te vaak te dromerig wordt? Of omdat er net te weinig agressie in de nummers zit? Ik weet het niet.

Wel opnieuw een erg sterke melodische deathmetalschijf, dat wel. De plaat moet echt groeien. Er zit immers vaak zoveel lekkers verstopt in de muzikale thema’s van deze Australiërs. Misschien nog dit. Wordt Fraught vervangen als favoriete nummer? Jammer genoeg niet. Of wie heeft er een andere mening?

Score:

85/100

Label:

Napalm Records, 2021

Tracklisting:

  1. Locus
  2. The Dispersion
  3. Foothold
  4. Valence
  5. Sweep Of Days
  6. Hidden Window
  7. Indelible
  8. Much More Was Lost

Line-up:

  • John Richardson – Basgitaar
  • Elliot Sansom – Drums
  • Shaun Sykes – Gitaar
  • George Kosmas – Zang, gitaar
  • Steve Merry – Keyboards

Links: