We mogen de berenvoet nog eens aanschouwen. Het naar die plant vernoemde Behold The Arctopus staat met Hapeleptic Overtrove voor de vierde keer in volle bloei. Wetende dat het één van de hersenkinderen is van Dysrhythmia– en Gorguts-snarenschikker Colin Marston, mag je ervan uitgaan dat de Amerikaanse geeks ook nu weer zullen proberen om alle muziekregels te breken. Dan is het altijd bang afwachten hoe muzikaal het nog is.
Drie types van tracks kiemen uit op Hapeleptic Overtrove. Ten eerste zijn er de aanhoudend flikflakkende arpeggioduels met een transcendente synthgloed. De mooiste floreert richting het einde van Other Realms, waar de synth een levenskrachtige adem uitblaast onder de kwikzilveren snaarbehandeling. Type twee zijn de dissonante omarmingen waarin bas en gitaar zich door de potten- en pannenpercussie worstelen.
Dissonant is een term die vaker voorkomt om progressief ingestelde creaties te omschrijven, maar Behold The Arctopus neemt dat woord naar een hele nieuwe dimensie. Valse noten en atonale toonaarden botsen voortdurend. In dit type doet elke noot pijn. Probeer het geselende wekkeralarm in het begin van het reeds gemelde Other Realms maar eens met uitgestreken gezicht door te komen. Het snijdt als glasscherven en er klopt helemaal niets van.
Als derde type zijn er dan toch eens passages waarin we de zwaartekracht van de warr-gitaar horen. Een warr-gitaar – het is geen schande dat je daar niet mee vertrouwd zou zijn – is een met snaren belegde surfplank die het bereik van een basgitaar en een achtsnarige gitaar bestrijkt. Opnieuw in synchronie met de gewone gitaar en de rinkelende percussie op kroonkurken, lege jampotten en houten lepels, schaatsen de drie heren allerlei onregelmatige patronen en accenten bij elkaar. Percussie en snaren zitten telkens wel samengevlochten, dat zeker, maar de vlechten blijven maar vertakken en vertakken en gaan helemaal nergens naartoe.
Het is één ding om alle regels te willen breken, maar het is een tweede en volgens ons toch iets vooraanstaander ding om dat iet of wat beluisterbaar te houden. Zo zonder zang en drum komt dit over als een verzameling ideeën die nog niet af zijn. Leg dit voor aan Luc Lemay en John Longstreth en zij maken er een nieuw Gorguts-meesterwerk mee, maar dat is kennelijk geen optie. Hapeleptic Overtrove is daardoor meer een bloemlezing voor doorbakken Roadburn-junks dan een coherente muziekcompositie.
Score:
47/100
Label:
Willowtip Records, 2020
Tracklisting:
- Quithtion
- Adult Contemporary
- Telepathy Apathy
- Blessing In Disgust
- Forgotten Explanations
- Other Realms (Instrumental)
- Perverse. Esoteric. Different.
- Hapeleptic Perspective Respect
- Quithtion Overtrove
Line-up:
- Colin Marston – Warr-gitaar
- Mike Lerner – Gitaar
- Jason Bauers – Percussie
Links: