Geschreven door Yves Pelgrims op 12-05-2025 om 14:44.
Het is al meer dan tien jaar geleden dat het Poolse beest Behemoth met The Satanist op de proppen kwam, wat misschien wel de beste plaat van het decennium was voor mij. Het lijkt nog gisteren, maar ondertussen zijn deze Polen alweer drie langspelers verder. Van afbouwen moeten de heren duidelijk niet weten en de boodschap is ook nog nooit zo helder geweest als deze keer.
Die verwijzing naar The Satanist betekent niet dat ik de vorige platen van Behemoth niet kon hebben. I Loved You At Your Darkest had aardig diepe tracks, waaronder het heerlijke God = Dog, en ondanks de kritiek vond ik Opvs Contra Natvram een stevige plaat. The Deathless Sun en Neo-Spartacvs worden nog regelmatig gedraaid, maar het lijkt wel alsof het magnum opus van de heren geschreven is een decennium geleden. Daar gaat deze nieuwkomer niets aan veranderen.
Op de vorige plaat leek Behemoth ook een minder atmosferisch pad ingeslagen te zijn. Ik durf het woord ‘occult’ niet gebruiken, aangezien deze Polen als geen andere band in de scene werken aan het theatraal maken van de duisternis en dat blijkt ook weer uit deze uitmuntende videoclips. De diepe bezwering lijkt echter weer plaats te maken voor het wapengeweld dat me meer doet denken richting het eind van de jaren 90 of aan pakweg Thelema.6 of Demigod. Uiteraard gooit Behemoth de verworven diepgang niet overboord, maar Sowing Salt of To Drown The Svn In Wine bezitten toch wel wat nostalgie. De Walt Whitman-referentie aan ‘O Captain! My Captain’ in de tekst klinkt daarnaast wel wat vreemd in de oren.
Het vrijgegeven The Shadow Elite voelt bij mij wat dubbel aan. Ook weer met een zeer nostalgische vibe, maar het mist gewoon wat om écht indruk te maken. Te repetitief en het refrein vind ik persoonlijk wat te mainstream. Dan is de titeltrack een track die veel meer indruk weet te maken en waar de link naar albums als The Satanist en I Loved You at Your Darkest veel sterker is. Heerlijk smerig, zowel letterlijk als figuurlijk. In die referentie aan het nieuwere materiaal moet zeker ook Nomen Barbarvm genoemd worden, wat toch wel een van de betere tracks is op deze nieuwe plaat. Wat mij betreft maakt Behemoth hier de ideale link tussen het oude geweld en de diepere ziel van de latere albums.
Behemoth is de band waarbij je ook standaard moet wachten op het laatste nummer van het album; het is immers duidelijk dat deze Polen steeds op een prima wijze weten af te sluiten. Enkel weet ik het niet met dit Avgvr, want hoewel deze track heel wat vuur bevat, klinkt het wel erg repetitief en bekend in de oren. Het lijkt erg lang te duren, maar plots is er dan na vijf minuten die akoestische gitaar, zit de plaat erop en blijf je verwonderd achter. Hier konden ze toch écht wel langer over nagedacht hebben. Het past in elk geval een band van dit statuut niet.
Je kan niet zeggen dat The Shit Ov God een schijtplaat geworden is, Behemoth zal ook nooit een slechte plaat maken, maar na ettelijke luisterbeurten blijft het niet sterk genoeg hangen. Het lijkt er vaak op alsof Behemoth dit al eens gedaan heeft of met volle kracht uit de hoek wil komen en zo aan spirituele diepgang moet inboeten. Aan de theatrale inborst van de band, de clips en de vuurkracht live zal het niet liggen, maar puur inhoudelijk is dit toch weer een stapje terug als je het mij vraagt.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
