Behemoth – I Loved You At Your Darkest

Geschreven door op 03-10-2018 om 17:00.

Behemoth is terug! De zwartgeblakerde deathmetalmeesters uit Polen moesten even de zinnen verzetten na het immense succes van The Satanist, waarmee de band doorbrak naar de hoofdpodia. Voorman Nergal was leeg nadat hij met Behemoth’s tiende criticasters de mond wilde snoeren dat zijn leukemie een straf van God was wegens zijn vele uithalen naar de katholieke kerk in zijn thuisland. Na de uitgebreide tours ter ondersteuning van The Satanist, was er niets meer. Geen riff, geen idee, niks. Nergal ging aan de slag met een countryproject: Me and That Man en er kwamen geluiden dat The Satanist misschien wel de zwanenzang van de band was.

Maar de elfde plaat kwam er toch. I Loved You At Your Darkest klinkt misschien als de titel van een album dat een stoer popbandje zou kunnen bedenken (althans, de producers van een dergelijk popbandje), in werkelijkheid is het een letterlijk citaat van Jezus, u weet wel, die ene gast uit dat sprookjesboek: de Bijbel. Volgens Nergal is het heiligschennis tot in het extreme. Erger kan niet.

Genoeg gekletst. De muziek! Intro Solve begint met een kinderkoortje dat vrolijke blasfemische teksten brengt en langzaam wordt overstemd door de aanzwellende muziek, dat daarna losbarst in Wolves ov Siberia. Nergal klinkt met zijn raspende stem nog immer kwaadaardig terwijl het nummer eindigt met een heerlijke muzikale eruptie. Na een rustig beginnetje wordt het gaspedaal weer ingedrukt bij God = Dog, waar Nergal klinkt alsof hij net op de hoogte is gebracht van een nieuw misbruikschandaal in de katholieke kerk. Tegen het eind melden de kindertjes zich weer en zingen ze Nergal na. Leer het maar uit uw hoofd, want dit gaat de komende tien jaar bij ieder Behemoth-concert langskomen.

Omdat de eerste twee nummers al zijn voorzien van een video en zelfs al live zijn gespeeld, gaat I Loved You At Your Darkest pas écht van start met Ecclesia Diabolica Catholica. Een lekker afwisselend nummer waarbij voor het eerst opvalt dat Behemoth weliswaar nog steeds extreme metal maakt, maar er ook de nodige rockinvloeden in de muziek zijn gekomen. Nergal geeft zelf al aan dat als je hem vijftien jaar geleden naar zijn favoriete band van dat moment had gevraagd, het antwoord Morbid Angel of Mayhem zou zijn, waar dat nu AC/DC is. En dat komt terug in de muziek. Het zorgt voor een gelaagdheid, voor een mooie combinatie tussen goed in het gehoor liggend en extremiteit. In dit nummer wordt een akoestische gitaar bijvoorbeeld overstemd door blastbeats.

Bartzabel is inmiddels ook bekend en is een beetje een vreemd nummer dat feitelijk uit twee refreintjes bestaat. Niet het sterkste op de plaat in ieder geval, met de vele rustpuntjes. De rockinvloeden zijn hier misschien wel het duidelijkst hoorbaar. Ook het weinig bijzondere If Crucifixtion Was Not Enough… heeft een heel duidelijke rockbasis. Angelvs XIII ontpopt zich als een ijzersterk nummer met een paar heerlijke gitaarsolo’s, waar de akoestische gitaar zich een fraaie plek in heeft weten te veroveren. Sabbath Mater opent met een paar korte slagen op drum en gitaar op de manier waar Behemoth patent op heeft. Ook dit nummer is gemaakt volgens de I Loved You At Your Darkest-formule: rustige delen worden afgewisseld met snoeiharde en altijd is daar de nog immer boeiende stem van Nergal om even te laten horen dat er echt wel gewoon metal wordt gemaakt. Opnieuw een fijne track.

Op Havohej Pantocrator komt alle Behemoth-bombastiek samen in een heerlijk meeslepend nummer dat u ook vast uit uw hoofd kunt leren omdat u er de komende jaren aan vast zit. In Rom 5:8 zit net na het middendeel een tempoversnelling waarbij het vrijwel onmogelijk is dit stilletjes te ondergaan. De perfecte soundtrack om je huis te verbouwen. Niet om te verven, want dat zit dan overal. Een heerlijk oorgasme, niets meer, niets minder. Met We Are The Next 1000 Years worden de gelovigen die Behemoth de nummers hiervoor op de grond heeft doen klappen, nog extra in hun maag getrapt en weggestuurd met een laatste waarschuwing. Dan is de adem van de band nog niet gestokt, want outro Coagvla is het laatste instrumentale wapenfeit waarbij Behemoth melodie en brutaliteit nog even samen laat komen en voor een passende afsluiting zorgt.

Behemoth heeft een extreme metalplaat gemaakt die tegelijkertijd toegankelijk klinkt. The Satanist wordt niet overtroffen, maar dat kon ook eigenlijk niet. En dat hoeft ook niet. Het siert de Polen dat ze ook niet hebben geprobeerd een The Satanist II te maken, maar verder zijn gaan kijken. Hun geluid zijn gaan uitbouwen naar een gedurfde combinatie tussen extreme metal en toegankelijke bijna bluesy rock. Dat is best even wennen, al komen de blastbeatsliefhebbers ook met I Loved You At Your Darkest voldoende aan hun trekken. Er is hoorbaar nagedacht over de elfde plaat en de band is er een nieuw pad voor ingeslagen zonder heel ver af te dwalen van de hoofdweg. Ja, dat is even wennen maar het lijkt te werken.

Score:

85/100

Label:

Nuclear Blast, 2018

Tracklisting:

  1. Solve
  2. Wolves ov Siberia
  3. God = Dog
  4. Ecclesia Diabolica Catholica
  5. Bartzabel
  6. If Crucifixion Was Not Enough…
  7. Angelvs XIII
  8. Sabbath Mater
  9. Havohej Pantocrator
  10. Rom 5:8
  11. We Are the Next 1000 Years
  12. Coagvla

Line-up:

  • Nergal – Vocalen, gitaar
  • Orion – Bas
  • Inferno – Drums, percussie

Links: