Battlestations – In A Cold Embrace
Eigen Beheer, 2012
Tijdens het optreden van Godspeed You! Black Emperor in Brussel dit jaar, werd ik attent gemaakt op het bestaan van deze Belgische band. Battlestations bracht dit jaar zijn tweede album uit, in eigen beheer. De muzikanten, van wie niemand weet wie ze zijn, brengen een combinatie van ambient en post-rock en worden hoog aangeschreven in media die niet meteen extreme muziek genegen zijn. Het omgekeerde is ook geen evidentie, maar we geven het toch een kans.
Met succes overigens. De ingetogen en intieme muziek van Battlestations is zeker geen muurmuziek. Door middel van een beladen basgitaar en minimale ruis/distortion in combinatie met een gevoelige gitaar laten deze Brusselaars een onaflatende meander onder je hersenpan los zonder echt uit te monden in een rustgevende oceaan, zoals dat zoveel het geval is bij post-rock. Vanaf het tweede nummer komt de link met Godspeed You! Black Emperor boven. Filmische klanken met een latente spanning, een hangende tristesse en sereniteit, stijgen op uit een zachtjes rokende postrockglooiing, opbouwend naar een climax die in het midden van het nummer even dreigt te ontsnappen, maar daarna uitdooft in een lange afdaling.
Interlude laat horen dat dit Battlestations een sterke ambient-kant bezit. Dit nummer doet me sterk denken aan Jean Michel Jarre, zelfs aan Mike Oldfield. Space-effecten en een eenzame gitaar, een kort intermezzo, net zoals Breaking Bad News // The Faces We Remember. Het afsluitende nummer laat een wat agorafobische smaak na, alsof je verloren in de ruimte zonder enig contact hangt te zweven. De laatste klanken, bijna uplifting, een natuurlijke high door zuurstofgebrek. Dit laat mij alvast niet onberoerd. Indien u even tijd hebt dan kun je deze zeker een kans geven.
Tracklisting:
- Prologue : Nature Morte / You’re Not Welcome Here
- Comrade / the Way We Grieve
- Interlude: Time Stands Still
- Breaking Bad News // the Faces We Remember
- The Semblance of Fate / Citizen Creep / the End
Links: