Bathory – Nordland I
Verguist en bescheten door de algehele, zogenaamd gerenommeerde muziekpers, komt op de eindstreep van het jaar 2002 het nieuwe album van Bathory uit. De Zweedse one-man formatie is terug, en hoe! Op onovertroffen wijze schotelt Quorthon ons een prachtig album voor, vol met lange, epische stukken over de Noorse plundertochten, grootse veldslagen en muzikale schilderingen van de Noorse Landen. Waarom brengt de beste man matig, ja zelfs regelrecht slechte Trash-albums uit als ‘Octagon’ en het nog vers in het geheugen liggende ‘Destroyer of Worlds,’ als hij ook in staat blijkt te zijn dit soort prachtige dingen te schrijven?
‘Nordland I’ is het eerste album in een set van twee, ter ere van het, dit jaar, twintigjarig jubileum van de Zweedse Legende. De aftrap is een voor Bathory-begrippen vrij keyboard-gedragen intro, wat heerlijk overgaat in “Nordland,” een prachtig epos van ruim negen minuten. De riffs zijn lekker log en het geluid meer gitaargeoriënteerd dan we gewend zijn. De zang, zoals altijd net niet vals, is bezwerend en meeslepend, en voor je het weet zit je daar, opgeslokt door de gure, Noorse kou; reddeloos verloren in Vikingnostalgie.
Het navolgende “Vinterblot” verrast met zijn volle geluid en eigenaardige, duistere zanglijnen. Ook hier staan de gitaren meer op de voorgrond als op voorgaande albums. Een episch ho-ho-ho-refrein maakt het nummer helemaal compleet. Na het heftige en ietwat hectische “Dragon’s Breath” en het mooie, acoustische “Ring of Gold,” is het tijd voor echte nostalgie. “Foreverdark Woods” (nee, ik zit het niet fout te typen! Het staat er echt!) begint even wazig als het almachtige “One Rode to Asa Bay” uit 1989! Hier gaat het wederom over de illustere kust van Asa Bay, en de geesten van het woud. Ook muzikaal gezien wordt er gerefereerd naar dit pareltje van ‘Hammerheart.’ Pure nostalgie voor de echte fans! Het hierop volgende “Broken Sword” is een bikkelhard, opgefokt nummer met een gaaf refrein en de nodige gitaarsoli. “Great Hall awaits a Fallen Brother” en het epische “Mother Earth Father Thunder” ronden het uur op gepaste wijze af.
Maar wat is nu het probleem van de gerenommeerde muziekcritici? De productie? Ja. Die is inderdaad erg zwak, maar niet storend. Zeker niet als je weet dat Quorthon niet de financiële steun heeft van een machtig platenlabel, en alles in eigen beheer moet regelen. Hiernaast is de reeds eerder gememoreerde Viking-sfeer grandioos vereeuwigd op dat ene glimmende, zilver schijfje; iets wat menig andere band heeft geprobeerd, en waar meestal jammerlijk in gefaald wordt.
‘Nordland I’ is voor een ieder die kon genieten van een ‘Blood on Ice,’ ‘Hammerheart’ of ‘Twilight of the Gods’ in ieder geval een verplichte aanschaf. Voor mijzelf is het in ieder geval op de valreep nog één van de mooiste platen van 2002. Zal ‘Nordland II’ dat zijn voor 2003? De tijd zal het leren.
… in de verte kan ik de critici al weer horen jammeren…
Tracklist:
1 Prelude
2 Nordland
3 Vinterblot
4 Dragon’s Breath
5 Ring of Gold
6 Foreverdark Woods
7 Broken Sword
8 Great Hall awaits a Fallen Brother
9 Mother Earrth Father Thunder
10 Heimfard