Death metal. Goede oude, smerige death metal. Soms ben je gewoon in een bui om zulke muziek te horen. Nou, dat heb ik nu en vandaar dat mijn keuze is gevallen op het nieuwe album van het Deense Baest. De heren hebben deze maand het tweede studioalbum uitgebracht, getiteld Venenum. Leuk feitje: Venenum is het Latijnse woord voor virus of vergif.
De deathmetallers bestaan sinds 2015 en debuteerde vorige zomer met het album Danse Macabre, welke is uitgegeven via Century Media Records. Een knap staaltje werk, dus! De recensies van het debuut zijn ook zeer lovend en doen zelfs suggereren dat men in de voetstappen van de deathmetalsupergroep Bloodbath zouden kunnen treden. Grootse uitspraken, dus laten we gauw eens kijken wat hier van klopt.
Wat gelijk bij de eerste tonen van het album opvalt, is het onmiskenbare geluid van de HM-2 distortion (HM-2 verwijst naar het Heavy Metal 2 distortionpedaal van BOSS). Dit is een type distortion dat ontzettend rauw en ruig klinkt: alsof een kettingzaag zich door een bak ijzer aan het werken is. Binnen het deathmetalgenre is dit wel een genot voor de oren. Een smerig genre verdient een even smerig geluid, tenslotte. De nummers zelf dan: GAAF! Over het algemeen zijn er veel mid-tempo nummers, maar ook de brute, snellere drums en uiteraard de blastbeats ontbreken niet.
De vocalen van Simon doen eer aan de categorie ‘smerigheid’ en zijn bijzonder goed verstaanbaar voor dit type muziek. Ik ken maar weinig vocalisten die dat met zulke duivelse deathgrowls voor elkaar kunnen krijgen (lees: ik ken alleen Mikael Åkerfeldt). De gitaren op dit album zijn ook het uitlichten waard. Ja, het is death metal met zware riffs en oorverscheurende (is dat een woord?) herrie, maar wat het zo uitzonderlijk maakt zijn de soms wat complexe en lange riffs in een compositie, zoals terug te vinden bij de deathmetallegendes van Death. Neem zo de track Nihil bijvoorbeeld. Alleen al de openingsriff is het perfecte schoolvoorbeeld van dit statement, maar dan wel met een Baest-sausje er overheen gegoten!
Een compliment mag ook uit naar het schrijfwerk en positioneren van de nummers op het album. Er is een fijne balans te vinden tussen snel, sneller, snelst en de luisteraar krijgt zelfs een korte adempauze van een goede minuut met het nummer Styx. Deze adempauze is ook echt wel even nodig, want de HM-2 distortion (en tevens brute drumpartijen) in combinatie met een heldere productie zorgen voor een kraakheldere mokerslag op ‘uwe bakkes’. Wat zijn dan de favorieten? De opener van het album zeker, met zijn hoge energiegehalte! Ook Nihil (vanwege de duidelijke invloeden), Heresy en As Above So Below scoren goed. De Bolt Thrower-cover waarmee de band eindigt is een verfrissende versie die nog even een paar categorieën zwaarder klinkt dan het origineel. Maar de absolute winnaar…:
Score:
85/100
Label:
Century Media Records, 2019
Tracklisting:
- Vitriol Lament
- Gula
- Nihil
- Venenum
- Styx
- Heresy
- As Above So Below
- Sodomize
- Empty Throne
- No Guts, No Glory (Bolt Thrower cover)
Line-up:
- Simon Olsen – Zang
- Lasse Revsbech – Gitaar
- Svend Karlsson – Gitaar
- Mattias Melchiorsen – Basgitaar
- Sebastian Abildsten – Drums
Links: