Werkend in een vitaal beroep en behorend tot een risicogroep moet ik, net als zovelen tegenwoordig, mijn werk vanuit huis doen. Dat valt (met een paar kleine aanpassingen) best te doen. Een lekker muziekje opzetten terwijl je administratieve handelingen moet doen kan best oké zijn. Belemmerende factor is wel dat de scholen nog niet volledig open zijn en de kinderen nog thuisonderwijs ‘genieten’. Het is op een doordeweekse niet-schooldag dat ik het vierde album van deze Fransen eens aanzwengel en mijn kinderen één voor één de eettafel verlaten waaraan ze net nog huiswerk aan het maken waren. Ik heb het totaal niet in de gaten gehad. Toen Liber Secondus- Exégèse na drie kwartier verstomde, kon ik slechts met een lege blik de kamer in kijken.
Wat is er zojuist gebeurd? Wel, ik weet het nu (dagen later) nog steeds niet. Het laatste wat ik me kan herinneren is dat ik op de ‘play’ knop drukte en mee werd gezogen in een duistere wereld vol riffs, blasts en mistroostige zang die alle kanten van de diepe afgrond beroert. Azziard weet me met zijn muziek, die soms ultra-snel en dan weer tergend slepend is, mee te nemen naar een plek waar je buiten je lichaam treedt en alle gevoel van decorum vervaagt. Azziard doet dit met een fnuikend gevoel voor cynisme die je de stuipen op het lijf jaagt.
Denk aan de sfeer die 1914 op weet te roepen (gecombineerd met het bijtende van Taake, de underground-feel van Valkyrja en het waanzinnige van Peste Noire) waarin in elk nummer sfeer boven verstaanbare riffs en pakkende melodieën wordt verkozen. Azziard neemt lekker de tijd voor zijn composities en trapt af met een kort instrumentaal stuk die eindigt met het gehuil van een jonge vrouw. Het daaropvolgende Retrouvailles Avec l’Âme knalt er lekker in en Images Of The Wanderer is een haast Tsjuder-achtig nummer: het tokkelende gitaartje aan het begin zet je volledig op het verkeerde been als de razernij opnieuw de overhand krijgt. Het zijn slechts voorbeelden van de veelzijdigheid die Azziard in de muziek weet te verweven.
Als toetje krijgen we The Desert voorgeschoteld. Een finale waar menig band alleen maar van mag dromen. Inmiddels zijn mijn kinderen terug van een dagje school en luister ik dit album alleen nog maar met een koptelefoon terwijl ze rustig liggen te slapen. Als ik ze welterusten wens denk ik maar een ding: rustig maar kindjes, ga maar slapen. De wereld zal een stuk verrotter zijn als je weer wakker wordt. Dat staat na het beluisteren van Liber Secondus- Exégèse vast.
Score:
92/100
Label:
Malpermesita Records, 2020
Tracklisting:
- Seven Sermons To The Dead
- Retrouvailles Avec l’Âme
- The Three Prophecies
- Incantation
- The Scarlet Man
- Images Of The Wanderer
- Le Chemin De Croix
- The Desert
Line-up:
- A.S.A. – Vocalen
- Gorgeist – Gitaar
- Nesh – Gitaar
- Sarnath – Basgitaar
- Anderswo – Drums
Links: