Als mijn wiskunde me niet in de steek laat, dan is dit het elfde langspeelalbum voor de Finse formatie genaamd Azaghal. Azaghal zit al dik twintig jaar in de eerste rijen van de doorsnee black metal distro en heeft een aantal memorabele albums op zijn naam staan. Het duivelse drietal dient zijn diabolische docent nog steeds bijzonder gedreven, deze keer opnieuw via het Belgische Immortal Frost Productions. Valo pohjoisesta aka Licht vanuit het noorden, dik drie kwartier lang.
Hier en daar een stuk heavy smerigheid, pagan melodie, Mardukiaanse speed (Taivaan Käärme Nielee Auringon) of snauwende kilte, maar vooral veel jaren ’90 black metal met haalbare tempo’s en volwaardige demonie. Veel bas in de gitaren, niet per se in de drums (die op zich lekker dof uit de hoek komen), iets wat de meesters van het genre twintig jaar geleden ook deden. Het Fins klinkt ook bij Azaghal bijzonder creepy (net zoals bij een Ajattara), lekker sappig en hakkend. Het past perfect samen met de stampende black met de onderliggende bezetenheid die ten gepaste tijde erupties veroorzaakt in satanische ejaculaties. Daar zeg je geen neen tegen.
Luistertips: doe maar het ganse album, met extra aandacht voor het titelnummer, Ajaton en Sielujen Yössä.
Score:
81/100
Label:
Immortal Frost Productions, 2018
Tracklisting:
- VLE
- Mato joka sinut turmelee
- Valo pohjoisesta
- Ajaton
- Ruumistie
- Argenteum Astrum
- AIWASS
- Sielujen yössä
- Ylistys
- Taivaan käärme nielee auringon
Line-up:
- Niflungr – Vocalen, basgitaar
- Nargath – Gitaar, keyboard
- Lima – Drums
Links: