Axioma – Crown

Geschreven door op 16-07-2019 om 18:50.

Axioma uit de Verenigde Staten speelt dark metal/post-black metal. Een eerste EP werd uitgebracht in 2016. Drie jaar later komt het eerste volledige album op de markt onder de naam Crown. Het bevat in elk geval een uitnodigende albumhoes. Wat is het doel van deze heren? “Het voortbrengen van de meest duistere en angstaanjagende sonische offerandes”, dus dat klinkt veelbelovend. Aaron Dallison is wellicht bekend van de mathcoreband Keelhaul. Hij verzorgt onder meer de vocalen en speelt basgitaar op dit album. De hele dekselse bende is op een zeer degelijke wijze afgemixt.

Aftrapper Sacred Killing Machine start met zware blackened death metal en schorre vocalen. Groove en snelheid wisselen elkaar af. Als de rivier net lekker doorstroomt, wordt een typisch post-black intermezzo toegevoegd. Hierbij tikt de muziek als een trage hartslag in gedeprimeerde toestand verder. Hoewel ik het wel kan waarderen, klinkt het wat geforceerd. De muziek grijpt vervolgens weer terug naar de blackened death metal aan het begin van het nummer. De tempowisselingen aan het einde van het nummer zijn mooi verwerkt. Dit is een goed begin. Het volgende nummer Roots heeft een vrij lange introductie nodig. De repeterende gitaren en technische drums werken samen, maar het leidt slechts tot tempowisselingen, niet tot bijzonder epische momenten.

Harvest of Tongues vervolgt met monotone gitaren en tremolo picking. De drummer zoekt naar wéér nieuwe manieren om te variëren op de verder vrij vormeloze melodie. De vocalen gaan wat wilder dan de voorgaande nummers, en DHG-invloeden klinken door. Ascending the Mountain of Divinities haalt enigszins de vaart eruit door doom/sludge voor te schotelen. Feral Deities komt met zijn dissonante riffs met black metal, die dit keer vrij gedenkwaardig is.

Crown biedt veel opbouw in de nummers, en een divers palet aan stijlen en invloeden. Het is voor nu een lapjesdeken. Houd je daarvan, dan word je hier mogelijk blij van. Voor een debuut is het ook absoluut niet slecht, zeker muzikaal gezien niet. Het muzikantschap is aanwezig en regelmatig klinken ook goede ideeën door. Het is jammer dat ook veel ideeën die te monotoon zijn, of simpelweg wat te langzaam opbouwen, het album hebben gehaald. Het meest ben ik onder de indruk van de drummer, die in de mix ook een terechte duidelijke plek heeft gekregen.

Score:

68/100

Label:

Translation Loss Records, 2019

Tracklisting:

1. Sacred Killing Machine
2. Roots
3. Harvest of Tongues
4. Cult of Moloch
5. Ascending the Mountain of Divinities
6. Vessels for Migration
7. Angel (Massive Attack cover)
8. Feral Deities
9. Auto Da Fe

Line-up:

  • Cyril Blandino – Gitaar
  • Aaron Dallison – Basgitaar, vocalen
  • J Meyers – Gitaar
  • Jon Vinson – Drums

Links: