Waar we eerder deze week Totengott voorbij zagen komen, hebben we nu Attic. De kunst van het imiteren is delicaat en, zoals in die andere recensie is aangehaald, slagen maar een paar bands in het behalen van een greintje van de atmosfeer die de geïmiteerde artiest neerzet. Wat een geluk dat Sanctimonious, het tweede album van Attic, deze week uitkomt. Wie het album bekijkt (of de band kent), kan ongeveer inschatten welke kant de muziek op gaat, want ook hier worden de invloeden niet bepaald onder stoelen of banken gestoken. Mercyful Fate is wat hier de klok slaat en daarmee, in het verlengde, natuurlijk ook King Diamond. Een gewaagde keuze, zeker als men de vocalen van die invloedrijke bands en artiest in beschouwing neemt.
Kenners van Attic weten dat de heren dit obstakel met verve te boven komen; het is zelfs redelijk veilig om te stellen dat de vocalen van Meister Cagliostro meer bereik hebben dan die van King Diamond heden ten dage. De stijl en toon van de vocalen doen vermoeden dat we met de zoon van onze diamanten koning te maken hebben, zo dicht worden de legendarische vocalen benaderd. Een verschil met een band als Mercyful Fate ligt dan ook in de nuances, want ook de riffs zijn overduidelijk geïnspireerd op de ontheiligende klanken die het tandem Shermann en Denner produceerde.
Enerzijds is er de aanwezigheid van een lichte toets Iron Maiden, die misschien niet helemaal aan de oppervlakte ligt, maar wel uit de ritmes en melodieën kan worden gehaald. Die invloed combineert wonderwel met Mercyful Fate, zo blijkt, en geeft wat meer stevigheid, waar die bij het bronmateriaal wordt opgevangen door de kwaliteit van de riffs. Ook is er enige black metal te vinden. De reputatie van Mercyful Fate als prominente invloed van de tweede golf der black metal, wordt door onze Duitse vrienden vrij letterlijk opgevat en zodoende is er plaats voor een handjevol snerpende tremololijnen, die uiteraard niet vreemd aandoen. Het heden vindt hier het verleden, op een meer geslaagde manier dan we doorgaans zien.
Het grootste verschil met de Deense grondslag van de band is dan uiteindelijk toch de kwaliteit van de riffs. Die zijn namelijk beduidend minder interessant of worden doorgaans te lang doorgezet, dat laatste een probleem dat eigenlijk voor alle elementen op dit album (dat inklokt op bijna 65 minuten). Dit maakt dat het album wat begint te slepen (Neen, niet op de fijne manier.) en de aandacht een aantal keer verslapt. Dit enorme manco wordt enigszins opgevangen door de uitgekiende atmosfeer die Sanctimonious uitwasemt, een atmosfeer die ook weer volledig in lijn is met het satanische karakter van Mercyful Fate. Het concept van dit album bedraagt een nonnenparochie dat een duister geheim herbergt en de naïeve non die daar middels een onvoorziene zwangerschap achter komt. Het perfecte verhaal voor deze ware aanbidding van ouderwetse heavy en black metal, en een passende achtergrond voor een afdaling in de occulte crypte van weleer..
Score:
75/100
Label:
Ván Records, 2017
Tracklisting:
- Iudicium Dei
- Sanctimonious
- A Serpent in the Pulpit
- Penalized
- Scrupulosity
- Sinless
- Die Engelmacherin
- A Quest For Blood
- The Hound of Heaven
- On Choir Stalls
- Dark Hosanna
- Born From Sin
- There Is No God
Line-up:
- Katte – Gitaar
- Rob – Gitaar
- Meister Cagliostro – Vocalen
- Chris – Bas
- J.P. – Drums
Links: