Atheist – Jupiter
Season Of Mist, 2010
Atheist zal het hart van menig death metal-fanaat sneller doen kloppen. Na drie alom hooggewaardeerde albums en een winterstop van maar liefst zeventien jaar zijn de pioniers weer terug, en het kunstje zijn ze zeker niet verleerd.
De gitaarriffs op Jupiter zijn weer extreem technisch met erg sterke solo’s en verder zijn het de breaks en twinleads die de klasse van Atheist onderstrepen. De drums ondersteunen de muziek goed (behalve die irritante tom die klinkt als een Windows-foutmelding) en de bas is zoals bij elk album van Atheist zeer aanwezig. Het album bezit een goede flow en duurt precies lang genoeg voordat hij saai wordt. De progressieve elementen zijn wat meer op de achtergrond gekomen wat op verschillende manieren ontvangen kan worden. Aan de ene kant kan het als jammer bestempeld worden omdat de heren van Atheist toch altijd bekend stond als dé death metal-fusionnisten samen met Cynic, maar aan de andere kant is dit gewoon knallende metal die georganiseerd en zelfverzekerd is uitgevoerd.
Eigenlijk is het ook moeilijk te verwachten dat Atheist na zo’n lange stop de progressieve elementen weer op kon pakken en het is verstandig dat het dit ook niet gedaan heeft aangezien bands als Aghora in de zeventien jaar van afwezigheid van Atheist een modernere versie van de death/jazz fusion neer hebben gezet. Noem het op safe spelen of noem het realistisch. Het feit blijft dat Atheist ondanks de weggevallen progressieve tendens kwalitatief uitstekende muziek neerzet.
De vocalen worden overtuigend gebracht en de muziek als geheel is perfect in harmonie. Die harmonie is voor een groot deel te wijten aan de consistentie van Jupiter, er is werkelijk geen enkel zwak nummer te vinden. Het grote minpunt van dit album is wel dat de productie extreem geclipped is, waar de bas het meeste onder lijdt (en tot op zekere hoogte ook de vocalen). De kenmerkende bas die Unquestionable Presence zo speciaal maakte is nu weg, wat toch zorgt voor een enigszins vieze nasmaak. Het gevolg van deze tegenvallende productiestijl is dat de instrumenten robotisch aanvoelen en emotie missen. Dit is voor een paar nummers even wennen, maar als je langs deze teleurstelling weet te kijken is toch zichtbaar dat hier technische death metal van de hoogste plank afgeleverd wordt. De onnavolgbare riffs, het strakke drumwerk, de prachtige solo’s, de ingewikkelde time signatures, het zit allemaal zo strak in elkaar. De échte Atheist zal het nooit meer zijn, maar goed is het wel.
Jupiter kan dus vanuit twee verschillende perspectieven bekeken worden. Luisteraars die hetzelfde willen als wat ze twintig jaar geleden kregen kunnen dit album beter overslaan, luisteraars die niet vies zijn van een flink potje technische death metal checken dit uit. Ik ben in ieder geval overtuigd en van mening dat Atheist terug is met een retestrak album dat zonder enige twijfel mijn jaarlijst zal behalen.
Tracklisting:
- Second To Sun
- Ficticious Glide
- Fraudulent Cloth
- Live, and Live Again
- Faux King Christ
- Tortoise the Titan
- When the Beast
- Third Person
Line-up:
- Kelly Shaefer – Zang, Gitaar, Bas
- Jonathan Thompson – Gitaar
- Chris Baker – Gitaar
- Steve Flynn – Drum
Links: