Asphyx – Live Death Doom
Century Media, 2010
Asphyx is één van ‘s Neerlands grootste namen op het gebied van old school death metal en zal velen van jullie niet onbekend in de oren klinken. Voor de beperkte hoeveelheid deathmetalaars onder jullie die op de muzikale reis nog geen koffie gedronken hebben in het rijk van Asphyx, een beknopte samenvatting. Asphyx is in het begintijdperk van de death metal ontstaan (1987) en genoot behoorlijk aandacht in de scene door middel van krakers als The Rack. Meer dan 20 jaar later en aardig wat wisselingen binnen de line-up verder zijn ze na een periode van hiaat weer bij elkaar! Dit vierde men ondertussen met een single, (Death… the Brutal Way) een gelijknamige full-length en nu hun eerste live DVD: Live Death Doom.
Ik ben recensent geworden door mijn passie voor muziek, maar de kans op een DVD is nooit uitgesloten en nu is het aan mij om tevens wat over het beeldmateriaal te vertellen. Om maar met de deur in huis te vallen, aan de hoeveelheid materiaal zal het niet liggen. Asphyx is royaal met het uitdelen van snoepjes, waarvan de meeste op één schijfje zijn gestopt. Hiermee komt meteen ook het grootste minpunt aan het licht, waarvan ik hoop dat deze alleen op de promo-variant aanwezig is. Bij bewegend beeld is de beeldkwaliteit dusdanig minimaal dat de pixels bijna te tellen zijn. Als je hier overheen stapt is de DVD vooral voor fans van de band wel degelijk een aanwinst, hoewel de professionaliteit soms ver te zoeken is.
De DVD is opgedeeld in drie delen. Respectievelijk Live, Death en Doom. De eerste is de live registratie van het meer dan twee uur durende optreden te Turock, Essen (Duitsland). Het Death-gedeelte bestaat uit een uitgebreide documentaire met medewerking van bandleden uit verschillende periodes in het bestaan van Asphyx. Het laatste deel (Doom) bevat verscheidene bonus-opnames en bootlegs.
Laten we beginnen met het eerste en tevens belangrijkste deel, het gaat hier immers over een live DVD! Een eigenschap die bij dit gedeelte erg belangrijk is, is het geluid. Ik heb nogal gemengde gevoelens over dit onderdeel. Het geheel is gemixt door de welbekende Dan Swanö die ook Death… the Brutal Way op zijn naam heeft staan. Dit is zeker terug te horen, het optreden heeft namelijk duidelijk die typische sound die de vorige full-length ook kleurde. Het geheel klinkt echter zo dat het heel duidelijk live is. Het is als het ware alsof je je in Essen bevindt. Dit is uitermate positief, maar ook de minpunten van live uitgevoerde muziek zijn meegenomen in het eindresultaat. De instrumenten zijn een stuk minder uit elkaar te houden dan op plaat, waardoor het geheel af en toe iets als een brij kan overkomen. Zoals hierboven genoemd zijn er dus zowel positieve als negatieve punten aan deze natuurlijke weergave. Mijn mening neigt behoorlijk naar de positieve kant nu ik er even over na heb kunnen denken. De sfeer is namelijk een belangrijk onderdeel van live muziek, en die is wel degelijk behouden gebleven! Iets wat negatief opgevat kan worden zijn de lange introducties van zanger Martin van Drunen, in het Duits. Extra vervelend als je Duits niet toereikend is. Het camerawerk is ook niet van hoog niveau te noemen, vooral de af en toe goedkope effectjes kunnen storend werken.
Het documentaire deel kan ik vrij kort over zijn aangezien zowel beeld en geluid een ondergeschoven kindje zijn te opzichte van inhoud. Inhoud genoeg als je nagaat dat dit deel ruim een uur duurt. Is het ook interessant? In zekere zin wel, de hele geschiedenis van de band wordt op chronologische volgorde doorgenomen met verschillende leden uit vergane line-ups. Wat mij betreft had het allemaal wel wat diepgaander gemogen, aangezien juist punten die interesse opwekken snel achter gelaten worden, zonder uitleg over hoe en waarom. Er wordt weinig gezegd dat niet al bekend is in tekst op het internet, maar toch is de manier van vertellen ontwapenend en betrap ik mezelf af en toe op een glimlach. Een oorzaak hiervan is het oer Hollandse beeld van bandleden op verschillende huiselijke locaties rustig vertellend met biertje in de hand.
Het laatste deel, bestaande uit bonusmateriaal, heeft uiteraard een minder consistent geluid, wat het vooral interessant maakt voor fans van de band. Ondanks dit is het een welkome toevoeging, vooral om te zien hoe de band vroeger te werk ging.
Al met al is Live Death Doom een voor een groot label verrassend onprofessioneel werkje geworden. Voordat jullie schrikken moet ik daarbij uitleggen dat dit vooral positief uitpakt. Je krijgt bij het Live-gedeelte het gevoel erbij te zijn, en bij het documentaire deel krijg je het gevoel dat je op visite bent geweest bij de bandleden. Bijgevoegd zijn ook nog twee CD’s die met iets minder inleidende Duitse teksten het optreden als puur audio brengen. Veel en vermakelijk materiaal dus!
Tracklisting Live: 
- Intro/Quest for Absurdity *
- Vermin
- Scorbutics
- MS Bismarck
- Bloodswamp
- Death the Brutal Way
- The Sickening Dwell
- Asphyx II (They Died as they Marched
- Abomination Echoes
- Eisenbahnmörser
- The Krusher
- Riflegun Redeemer
- Asphyx (Forgotten War)
- Wasteland of Terror
- The Rack
- Cape Horn
- Last One on Earth
- Rite of Shades
- Pages in Blood
- Diabolical Existance **
* Alleen op DVD
** Alleen op CD
Death:
Death: Hordes of Disgust – Documentary
Doom:
-
Hammer of Doom Festival, Germany 2010:
- Ode to a Nameless Grave/Incarnation of Lust
- Black Hole Storm
- Scorbutics
- Death the Brutal Way
- Crush the Cenotaph
- Mutilating Process
- Wasteland of Terror
- Food for the Ignorant
- Vermin/MS Bismarck (edit)
- Greetings!
With Full Force Festival, Germany 2009:
Promo Video Clip:
Göppingen, Germany 1990:
Bischofswerda, Germany 1991:
Braunshweig, Germany 2009:
Maryland Deathfest, USA 2009:
Extra:
Line-up:
- Martin van Drunen – Vocalen
- Paul Baayens – Gitaar
- Bob Bagchus – Drums
- Wannes Gubbels – Basgitaar (op Live gedeelte)
Links: