De kille wintermaanden vereisen toepasselijke muziek. En wat is nou beter dan grimmige, duistere black metal? Het Poolse Arkona (niet te verwarren met het Russische Arkona, dus) brengt ons luisteraars het album Age of Capricorn. Verwacht verwoestende drums, ijskoude gitaarriffs, gruwelende vocalen en vooral een hoop destructie.
Voor de blackies onder ons die Arkona nog niet kennen: de band is opgericht in het gouden tijdperk voor black, namelijk in 1993, en heeft al zes albums, vijf split records en één EP op naam staan. Genoeg om te verkennen, dus. De mannen gebruiken thema’s als duisternis, paganisme en anti-christendom (trve kvlt?). Dit alles gaat gepaard met een vleugje symphonie, maar verwacht hier geen vredelievende slaapliedjes of ballads of de zoveelste hedendaagse Dimmu Borgir-band. Maar wat de heren met Age of Capricorn brengen is toch wel verrassend…
Allesvernietigende razernij is wat de luisteraar bij de start van het album treft. Stellar Inferno doet zijn naam eer aan! Van een duister intro naar een onheilspellende gitaarriff naar een ijskille onderbreking, om vervolgens de deuren van de hel te openen met furieuze blastbeats en grimmige vocalen. Dit nummer is er op gebouwd om menig nietsvermoedende zieltjes over de grens van de afgrond te trekken. Het tweede nummer brengt echter wat meer symfonie met zich mee, als er arpeggio’s op een piano worden gespeeld. Later in het nummer, bij de intermezzo, slaat de klank van de piano om in een kerkorgel. Los van een duidelijk symfonisch tintje is ook dit nummer nog steeds een bak geweld voor de oortrommels.
Pas bij de titeltrack is er een merkbare verandering. Het tempo van het nummer zwakt iets (een klein beetje maar) af en de gitaren richten zich meer op akkoorden en meeslepende leadpartijen. Het genre post-black komt meer dan eens in mij op tijdens het luisteren. Dat gezegd hebbende, zit het wel verdraaid goed in elkaar. Misschien heb ik hier wel een favoriet te pakken. Nummer vier, met zijn net zo’n kwaadaardige titel, is opnieuw allesverwoestend en bedoeld om menig metaalhoofd nekzeer te bezorgen. De vingers razen hier ook flink mee op het tempo van de snare drum! De opzet en de transities in dit nummer doen met regelmaat denken aan het oude werk van Dark Funeral: pure f*cking evil!
Hekkensluiter, Grand Manifest of Death, is het meest lange nummer op dit album en combineert een hoop facetten uit de eerdere nummers in een brei van eeuwige verdoemenis. De titel is tevens erg gaaf bedacht!
En zo concludeer ik een zeer interessant album van Arkona, dat toch al een bijzonder kleurrijke discografie heeft. Wat Age of Capricorn nog meer interessant maakt, zijn de Engelse titels en zangteksten (voor zover deze te horen zijn). Naar mijn weten is dit de eerste keer dat er in het Engels wordt gezongen door de band. Combineer dat met furieuze black, gooi er een vleugje symfonie overheen en top het af met wat post-black en de luisteraar heeft met Age of Capricorn een prima en lekker divers album om van te genieten.
Score:
80/100
Label:
Debemur Morti Productions, 2019
Tracklisting:
- Stellar Inferno
- Alone Among Wolves
- Age of Capricorn
- Deathskull Mystherium
- Towards the Dark
- Grand Manifest of Death
Line-up:
- Drac – zang, basgitaar
- Khorzon – gitaar, keyboard
- Nechrist – gitaar
- Zaala – drums
Links: