Negende album van het Zweedse Arckanum, de band rond de figuur van Shamaatae. Ik ben grote fan van de eerste drie album (Fran Marder, Kostogher en Kampen), die vorige eeuw verschenen. Daarna was het wat zoeken geblazen naar een nieuwe identiteit, tot in 2008 een felle doorstart kwam met Antikosmos en een jaar later met ÞÞÞÞÞÞÞÞÞÞÞ. Wat daarna volgde was mij wat te willekeurig, al bleef het black met een guur karakter en een vorm van eigenzinnigheid zonder verlies van sfeer. En nu is er dit nieuwe album, vier jaar na Fenris Kindir.
Het is opnieuw zoeken geblazen naar aanknopingspunten. De eerste twee nummers op deze nieuwe plaat zijn vrij willekeurige doomblack met creepy vocalen, voortbordurend op gedreun en schrikwekkend bedoelde frequenties. Pas bij het derde nummer – Likt Utgårds Himmel – krijgen de black metal liefhebbers waar voor hun geld, met een aardig melodisch doorbeukend begin en einde. Daarop volgt een tweeledig nummer dat opnieuw cinematografisch en sfeerbrengend is zonder veel inhoud. Låt Fjalarr Gala laat gelukkig weer het bekende Arckanum-geluid horen met licht gedateerde black van een behoorlijk sterk niveau en duistere dynamiek. Ook de twee daarop volgende nummers getuigen van de nog steeds aanwezige Arckanum-bacillen die meeslepende black teweeg brengen. Gelukkig maar.
Niet het beste of meest geslaagde Arckanum-album ooit, maar ik zal het zeker niet afdoen als een misser. Enkel weggelegd aan kenners van de laatste platen van deze band, die ook de verdwaalde doom en licht-progressieve zijstraten zonder angst durven te betreden.
Score:
76/100
Label:
Folter Records, 2017
Tracklisting:
- Den Förstfödde
- Nedom Etterböljorna
- Likt Utgårds Himmel
- Ofjättrad
- Ginnmors Drott
- Låt Fjalarr Gala
- Du Grymme Smed
- Kittelns beska
Line-up:
- Shamaatae – Alles
Links: