In 2003 verraste John Arch, na zich zeventien jaar lang uit de muziekwereld te hebben teruggetrokken om fulltime als meubelmaker aan de slag te gaan, met de geweldige EP A Twist Of Fate. Hierop liet hij ondanks de vele jaren van muzikale inactiviteit horen dat zijn markante stem nog niets aan kracht had ingeboet. Dit album markeerde ook de start van een hernieuwde samenwerking met Jim Matheos. Deze kreeg een vervolg in 2011 met het fantastische Sympathetic Resonance, dit keer onder de noemer Arch / Matheos. Acht jaar later vinden de heren de tijd rijp voor de opvolger Winter Ethereal.
Waar Sympathetic Resonance werd opgetrokken uit nummers die eigenlijk door Matheos waren geschreven voor een toekomstig Fates Warning-album, zijn de nummers dit keer speciaal voor Winter Ethereal geschreven. Toch klinkt het nieuwe album meer in het verlengde van het recente werk van Fates Warning dan de voorganger, ware het niet dat John Arch er met zijn unieke stem op onnavolgbare wijze een eigen draai geeft aan de nummers. Het kost Arch naar eigen zeggen steeds meer moeite om zijn stem, na een lange periode van inactiviteit, weer op niveau te krijgen. Het is hem desondanks weer gelukt om een uitstekende prestatie af te leveren voor dit album.
Opener Vermillion Moons is een afwisselend progressief epos van negen minuten dat dankzij de herkenbare tegendraadse gitaarpartijen van Jim Matheos en de vocale acrobatiek van John Arch direct vertrouwd klinkt. In het eerste deel gaat het gaspedaal af en toe flink naar beneden, maar het nummer wint halverwege aan kracht als het tempo flink naar beneden gaat en John Arch op indrukwekkende wijze laat horen hoe ingetogen hij kan zingen. Hoe het nummer daarna naar een climax gaat is indrukwekkend. De toon is daarmee ook gezet voor de rest van het album en in de navolgende nummers Wanderlust en Solitary Man wordt het niveau van de opener dan ook niet gehaald.
Het agressieve Wrath Of The Universe brengt de luisteraar weer naar het puntje van de stoel. De wijze waarop Matheos alle gitaarpartijen met elkaar verweeft is een lust voor het oor en John Arch klinkt bevlogen als nooit tevoren. Op Tethered krijgt de luisteraar even tijd om weer op adem te komen. Deze ballad had niet misstaan op een album van Dream Theater uit betere tijden en doet je afvragen hoe goed deze band misschien had geklonken als John Arch was aangenomen na zijn sollicitatie. Hierna geeft de band gas met de eerste single Straight And Narrow om daarna via het zware Pitch Black Progress en Never In Your Hands toe te werken naar de machtige afsluiter Kindred Spirits waar de heren gedurende dertien minuten alle registers open trekken.
Voor het inspelen van het album hebben de heren, net als op de voorganger, huidige en voormalige collega’s van Fates Warning ingevlogen. Daarnaast spelen Steve DiGeorgio (Death, Testament, Charred Walls Of The Damned en nog een karrevracht aan andere bands), Sean Malone (Cynic, Gordian Knot) en Thomas Lang ook mee.
Winter Ethereal is een heerlijk progressief metalalbum dat de liefhebbers van het eerdere werk van Arch en Matheos, al dan niet onder de noemer Fates Warning, zeker zal bekoren. Het niveau van Sympathetic Resonance wordt niet gehaald. Dat moet echter niet als diskwalificatie van Winter Ethereal worden opgevat, aangezien het niveau op de voorganger wel erg hoog was.
Score:
84/100
Label:
Metal Blade Records, 2019
Tracklisting:
- Vermilion Moons
- Wanderlust
- Solitary Man
- Wrath of the Universe
- Tethered
- Straight and Narrow
- Pitch Black Prism
- Never in Your Hands
- Kindred Spirits
Line-up:
- John Arch – Zang
- Jim Matheos – Gitaar
- Joey Vera – Bas
- Joe DiBiase – Bas
- Mark Zonder – Drums
- Bobby Jarzombek – Drums
- Steve DiGiorgio – Bas
- Sean Malone – Bas
- Thomas Lang – Drums
Links: