Niet evident, niet gemakkelijk en dan heb ik het niet over het oplossen van één of ander werelds probleem, noch over de onduidelijkheid die blijft bestaan wanneer we nu eindelijk in ons Belgenland een federale regering gaan hebben. Nee, ik heb het over het neerpennen van een review voor deze nieuwste van Aodon. Een Frans trio dat met 11069 de opvolger klaar heeft van hun debuutplaat Sharphood. Multi-instrumentalist M-Kha heeft besloten dat hij het toch niet meer allemaal alleen kan, zoals op het bovenvermelde debuut. Hij heeft wijselijk besloten twee andere groepsleden binnen te halen om zijn eerder experimentele black metal in een of ander jasje te steken. Waar zijn vorige plaat nog teksten in het Engels bevatte, is op deze 11069 alles in het Frans ingezongen en dat vind ik toch een pluspunt. Zingen in je moedertaal geeft toch die extra kracht en dynamiek mee. Goeie zet.
Willowtip Records is het label dat deze nieuwe schijf uitbrengt. Een label uit de Verenigde Staten, dat vooral deathmetalbands op stal heeft staan. Eigenaardig dat deze Fransen toch hier hun onderdak vonden. De enige band op de huidige rooster die ik beter ken en wat in het vaarwater zit van Aodon, is het Finse Gloria Morti.
M-Kha heeft met zijn bandleden acht nummers in elkaar geknutseld die eerder black metal met een experimentele kant kan genoemd worden. Deze release stond in de lijst aangekondigd als post-black metal maar dat is toch niet helemaal het juiste pakje. Hier en daar zou je dit lakentje kunnen gebruiken maar het dekt het bed toch niet helemaal. Daarvoor zitten de gitaarlijnen soms toch te scherp, te hoekig in elkaar verweven. Een nummer waarin je dit nog het beste hoort doorkomen is het erg goede L’Echo. L’Infime, hieropvolgend, opent dan weer eerder krachtig en bruut – blast, kick, scream en hup. In dit nummer zit er een degelijk melodie verwerkt, niet een met heel veel tierlantijntjes of toeters en bellen, maar zo een die je even moet laten doordringen. Ook L’Instinct is geschroeit op dezelfde leest. Heerlijk hier is het gebruik van de hammerblast die overgaat naar een klassieke blastpartij met daarover een dansende gitaarlead. Wat wel is, is dat doorheen de plaat de vocalen wat te monotoon overkomen. Dit hoeft niet noodzakelijk een struikelblok te zijn en misschien een werkpunt te noemen voor het volgende album. Mooie rustige uit fadende uitloper ook in dit nummer. Goed gekozen omdat zo de brug gemaakt wordt met L’Énergie. Op zich geeft dit aan dat dit album toch ook weldoordacht in elkaar steekt. Eigenlijk is het ook gewoon goed hoorbaar dat M-Kha zijn twee bandleden nodig heeft voor de uitvoering en niet voor de compositie en het schrijven van de muziek in zijn puurste vorm. Toch ook het vermelden waard is het artwork van de hand van Ludovic Robin. Is dan wel weer het juiste laken op het spreekwoordelijk bed. Erg sterk.
Speciaal plaatje als je het mij vraagt, lekker hoekig zo nu en dan. Wil je het het liefst rond, rollend en direct dan sla je deze plaat best over. Ik kan hem wel pruimen.
Score:
80/100
Label:
Willowtip Records, 2020
Tracklisting:
- Les Rayons
- L’œvre
- L’Echo
- L’Infime
- L’Instinct
- L’Énergie
- L’Illusion
- Le Parfum De Pluies
Line-up:
- M-Kha – gitaar, drum, zang
- Laurent C – gitaar, koor
- Alix R – bas
Links: