Het is altijd zeer fijn om merken dat binnen één en hetzelfde muziekgenre de meningen toch wel enorm uiteenlopend kunnen zijn, zeker wanneer we een subcategorie als metalcore durven aanhalen. De meest waanzinnige clichés vliegen je quasi onmiddellijk rond de oren: ongeïnspireerd, flauw, monotoon, afgezaagd, … Desondanks mogen we uiteraard niet meteen de fout maken om alle bands over dezelfde kam te scheren, al zou ik deze stelling graag willen herzien na het beluisteren van de allernieuwste Any Given Day. Toegegeven: het album heeft zijn sterke momenten, waardoor een klein commercieel succes tot de mogelijkheden behoort, maar algemeen genomen is Overkill niet veel meer dan een eenzame zandkorrel in een woelige woestijn.
Misschien steken we best eerst even van wal met wat het absolute hoogtepunt vormt van dit studioalbum: de zangprestaties van Dennis Diehl. Enerzijds werkt zijn grunttechniek – welke haast elke song als onheilspellend gedonder door je boxen laat weergalmen – enorm ondersteunend bij zwaardere momenten, anderzijds klinken de cleane vocalen dan weer completer en zijn ze ontzettend overtuigend wanneer pakkende refreinen zich aandienen. Kortom: een ware streling voor ons gehoor. Any Given Day beschikt dus ten opzichte van andere bands over een extra troefkaart, want daar waar de meesten opteren om twee volledig afzonderlijke stemmen in te schakelen – eentje voor het zachte en eentje voor het hardere werk – trekt hun frontman het spreekwoordelijke laken telkens volledig naar zich toe.
Hoewel de zang behoorlijk agressief overkomt, klinken de nummers over het algemeen totaal ongeïnspireerd. De openingstrack Start Over wordt rustig op gang getrokken door middel van enkele wederkerende gitaarakkoorden die al snel plaats moeten ruimen voor stevigere riffs. Wanneer vervolgens Loveless hetzelfde lot is beschoren, voel je direct dat dit soort van composities de ontegensprekelijke rode draad vormen doorheen het ganse verloop van Overpower. We krijgen dus een typische metalcoreplaat voorgeschoteld waarbij elke song op exact dezelfde wijze in elkaar werd geknutseld en de donkere verzen uitsluitend van enige kleur zijn voorzien dankzij de mooi opgebouwde tussenstukken. Allemaal één grote pot nat … Het is gewoon een regelrechte kaakslag aan het adres van vele bands welke wel trachten om verdomd leuke, memorabele, unieke alsook geïnspireerde muziek te maken.
Algemeen gesproken zal Overpower echter wel positief onthaald worden omdat pakkende en voorspelbare deuntjes nu eenmaal overtuigend effect hebben op het merendeel van de muziekliefhebbers. Zijn de gasten van Any Given Day dan écht zo ongetalenteerd? Absoluut niet! Ze bezitten namelijk enorm veel potentieel. Alleen moeten de leden dringend een eigen muzikale weg beginnen bewandelen, waarbij men niet langer meer die gemakzuchtige copy-paste hanteert van eerder uitgebracht materiaal of totaal inspiratieloos gaat gluren bij groepen zoals Five Finger Death Punch. Ach, laten we dit vergelijken met een bordje macaroni kaas-ham: er bestaan wel duizend en één vergelijkbare bereidingen … ofwel smaakt hij ofwel stuur je alles terug richting keuken. Mijn inziens houdt de real-metalcore-fan wel een goed gevoel over aan deze langspeler. Dus speciaal voor hen een citaat uit de albumafsluiter Never Surrender: “Middle finger up and don’t give a fuck about what I say.”
Score:
73/100
Label:
Arising Empire, 2019
Tracklisting:
- Start Over
- Loveless
- Savior
- Taking Over Me
- Lonewolf
- Devil Inside
- Sure To Fail
- In Deafening Silence
- Whatever It Takes
- Fear
- Never Surrender
Line-up:
- Dennis Diehl – zang
- Andy Posdziech – gitaar
- Dennis Ter Schmitten – gitaar
- Michael Golinski – bass
- Raphael Altmann – drums
Links: