Soms heb je van die bandnamen die je even achter de oren doen krabben. Het Amerikaanse eenmansproject Antimozdebeast valt ook in deze categorie. Op zijn debuutalbum Mother Earth stort hij muziek over ons heen waar we even weinig mee kunnen als met de bandnaam.
Op albumopener Infernal Purgatory horen we een schreeuwende stem die door een drievoudige delay amper te verstaan is. Ook horen we wat electronoise waar de vervreemdende stemklanken zich lekker in kunnen nestelen. Iedere keer als het nummer ergens naartoe bouwt, slaat het een andere richting in. Dit maakt de luisterervaring er niet makkelijker op. Het hele album is zo oververzadigd met allerlei klanken, gitaarakkoorden en bliepjes, dat we de structuur bijna niet meer kunnen horen. Mogelijk hebben we hier te maken met muziek die te complex is voor mijn Nederlandse boerenoren, want ik kan hier geen chocola van maken.
Op Vagrant Kingdom of Mankind wordt het er niet veel beter op. De electro-elementen zorgen samen met de Nine Inch Nails-achtige vocalen voor enig ritme, maar de klanken zijn dusdanig dissonant dat het moeilijk is om in de muziek op te gaan. Waar je je tijdens een techno- of noiseconcert soms één voelt met de muziek, is het luisteren naar Antimozdebeast eerder een strijd. Een gevecht tussen de gefolterde trommelvliezen en de willekeurige herrieklanken die uit de speakers komen. Gabriel Palacio, de man achter dit project, blijft maar door etteren. Met zijn verschrikkelijke geschreeuw en chaotische electro onzin maakt hij het haast onmogelijk om ook maar één nummer in zijn geheel af te luisteren. Hoe verder het album vordert, hoe meer ik me er aan ga ergeren. Op Fallen Angels Possessed horen we even iets dat lijkt op een riff, maar ook deze wordt overstelpt door geschreeuw en wat gerommel op een drumcomputer.
Frozen Deity is al helemaal bizar. Het is alsof iemand iedere keer aan de volumeknop aan het draaien is. Ook lijken er iedere keer lagen uit de muziek weg te vallen. Hierdoor wordt het aangenaamste nummer van het album alsnog vervormd tot een jammerlijk eindproduct. Tijdens mijn onderzoek naar Antimozdebeast kwam ik er achter dat sinds kort de volledige internetaanwezigheid van deze artiest is verdwenen. Op het moment van dit schrijven is er geen Facebookpagina, geen Bandcamppagina en geen nummers op Spotify. Alleen dit interview is te vinden. Dit betekent dat het vooralsnog niet mogelijk is om de producties van deze band te beluisteren. En dat is maar goed ook. Want dit moet je jezelf niet aan willen doen.
Hoewel Antimozdebeast al zijn digitale sporen uit lijkt te hebben gewist, hebben wij Mother Earth nog wel van een luisterbeurt kunnen voorzien. Dit zal met zekerheid bij één luisterbeurt blijven. Misschien is deze muziek van een dusdanige complexiteit dat het mijn pet te boven gaat. Maar heel misschien is het gewoon niet zo’n goed album.
Score:
30/100
Label:
Eigen beheer, 2022
Tracklisting:
- Infernal Purgatory
- Vagrant Kingdom of Mankind
- Balance of War
- Fallen Angels Possessed
- Frozen Deity (Interlude)
- Tolling Sound of Immortality
- Surmise of Surmount
Line-up:
- Gabriel Palacio – Alles