ANGRA – Hunters and Prey
Ik las op de website dat Angra inmiddels een nieuwe zanger, drummer en bassist heeft. Beide gitaristen en songwriters zijn nog wel van de oude bezetting. Nogal een verandering in de line-up dus. Ik leerde Angra kennen met hun cover van Kate Bush’s Wuthering heigths. Het betreft hier een mini-album volgens het hoesje, met acht nummers waarvan de titelsong op het eind nog even in het portugees terugkomt. De heren verlogenen hun afkomst dus niet. Ook staat er een multimedia-achtig ding op met een videoclip en wat leuke gadgets. Ik denk dat het album met name bedoeld is om de nieuwe bezetting aan de wereld bekent te maken.
Voor diegene die Angra nog niet kennen, de muziek ligt in de stijl van bands als Stratovarius en Symphony X. Powermetal met een vleugje prog, zeg ik dan maar.
De nieuwe zanger zingt niet zo hoog als we gewent zijn van deze band, maar persoonlijk vindt ik het wel een goeie zanger. Met name op de balladachtige stukken zoals het tweede en erg mooi nummer “bleeding heart” zingt hij erg mooi en niet zo hoog. Bij Angra kon dat nogal eens gaan vervelen al dat hoge gejengel.
| Tracklisting | |
 |
1 – Live and Learn 2 – Bleeding Heart 3 – Hunters and Prey 4 – Eyes of Christ 5 – Rebirth (acoustic) 6 – Heroes of Sand (acoustic) 7 – Mama 8 – Caça e Caçador |
Hunters and Prey, de titelsong, begint erg grappig met een countryachtig riffje dat uitgebouwd wordt naar een pakkend nummer. Heerlijke riffjes. Met dit nummer laten de heren gitaristen horen dat ze kunnen spelen. In het eerste nummer werd ik al verrast met Malmsteen achige stukken en nu weer met dit. Ik vindt dat de gitaristen en tevens songwriters een goede balans hebben weten te creeren. Je hoort dat ze heel goed kunnen spelen maar ze slaan nergens door naar gepiel of gefreak.
Soms lijken de nummers wat saai te beginnen, maar uiteindelijk worden de composities toch steeds weer interressant, dat betekent dus goede nummers met af en toe verrassend wendingen. Ook het subtiele gebruik van toetsen, percussie hier en daar voegt net wat meer dimensie aan de nummers.
Er staan wel maar liefst drie ballads op. Maar ook hier geld dat de heren de kunst van het muziek dermate onder de knie hebben dat het stuk voor stuk volwassen nummers zijn en gaan janknummers. De klassiek achtige toetsenpartij onder “rebirth” is erg mooi. Verwacht dus geen beukende riffs en ellenlange dubbele basspartijen. Maar een erg melodieuze CD met hier en daar wat pakkende riffs.
De productie is ook erg goed. Nou mag je dat van een band als deze ook wel verwachten. Het geluid van de snaredrum zat me een paar keer wat in de weg en soms hadden de gitaren er wat pittiger ingedraaid mogen worden. Aan de andere kant is het wel een compliment dat als de gitaristen songwriters de nummers maken er toch een goede gladde mix van gemaakt is. Gitaristen kennende wil nog wel eens anders uitpakken. 😉
De twee laatste nummers nog even. Ik lees Mama, maar hoor bij het intro dat het hier gaat om een cover en wel van Phil Collins! Mhhh, interresant. Ik moet zeggen, erg goed gedaan. De zanger pakt het nummer echt lekker op. Het nummer bouwt lekker op en krijgt steeds wat meer power. Tsja en de titelsong in het portugees nog een keer. Best een pakkend taaltje hoor.
Concluderend kan ik zeggen dat ik dit recept van Angra beter vindt als het vorige werk. Het zit goed en proffesioneel in elkaar. Voor de liefhebber van prog-rock en powermetal toch zeker de moeite waard. Ik denk dat we deze band zeker in de gaten moeten houden, want naar mijn bescheiden mening krijgen we nog mooie stukjes muziek van deze heren in de toekomst.
Line UP:
Eduardo Falaschi – Vocals
Kiko Loureiro – Guitar
Rafael Bittencourt – Guitar
Felipe Andreoli – Bass
Aquiles Priester – Drums
Internet: http://www.angra.net/