Toen ik vernam dat de nieuwe Anger As Art een live-album zou zijn stelde ik mijn verwachtingen alvast maar bij. En niet naar boven. Een live release van een thrashband die altijd een beetje onder de radar is gebleven zal niet snel goed klinken, zo was mijn veronderstelling. Ten onrechte, zo blijkt. Het geluid van dit toepasselijk getitelde Fast As Fuck! is meer dan behoorlijk en stelt Anger As Art in staat de verwachtingen te overtreffen, soms zelfs ruimschoots.
Natuurlijk hoor je dat men niet de budgetten ter beschikking heeft die megabands kunnen investeren. Het ietwat droge geluid dat men met de wel beschikbare middelen heeft weten te realiseren, past echter prima bij de old school thrash die Anger As Art speelt. Hooguit dat een en ander mogelijk nog iets woester en daarmee beter zou hebben geklonken als de zang wat lager in de mix zou zitten.
Toch is het niet gek dat men ervoor gekozen heeft de zang op de voorgrond te zetten. Zanger/gitarist Steve Gaines – die het in 1985 uitgebrachte debuut van Abattoir nog inzong – heeft namelijk een heel flexibele stem die ook live prima overeind blijft. Gaines schakelt met gemak van Overkill/Exodus-achtig gegil, naar een zware schreeuw en zelfs naar een semi-grunt zoals we wel bij Testament horen. Ook is hij, aan zijn aankondigingen te horen, een charismatische frontman die het publiek aardig bij de les houdt. Zo laat hij bij de aankondiging van Race For The War horen dat zijn hart op de juiste plaats zit door het publiek (voor alle duidelijkheid?) nog even mee te delen dat dit nummer over zijn verachting van racisme gaat. De overige muzikanten staan echter ook hun mannetje. Bandleider Gaines heeft met gitarist Danny Oliverio nog een Abattoir-veteraan aan boord, terwijl ook drummer Rob Alaniz (sinds?) 2008 deel uitmaakt(e) van die band. Ervaring genoeg dus!
En met die ervaring bracht de band die derde februari 2018 in de ChiCali Lounge in Monterey Park een set vol strakke thrash, waarin alles klopt: vooral in het drum- en riffwerk herkennen we de invloed van Slayer, overigens zonder dat Anger Is Art de intensiteit van het origineel haalt (maar hé, wie wel?). Ook steken Exodus en in de wat drogere technische stukken zelfs het oude Annihilator het gezicht met regelmaat aan het raam. Alle vijf de albums die Anger As Art sinds de oprichting in 2004 uitbracht komen voorbij. De nadruk ligt echter op de laatste twee Hubris Inc. en Ad Mortem Festinamus waarvan in totaal tien thrashgranaten worden gespeeld.
Na de dertien live nummers volgen nog een drietal studio-opnames. Everybody Dies is door de band als eens uitgebracht als live bonustrack op het debuutalbum. Dit is echter de eerste studiorelease van het nummer. Het gaat om een Slayer/Dark Angel/Sadus-achtig snelheidsmonster dat na nog geen twee minuten alweer voorbij is. Met dergelijke intensiteit is twee minuten echter meer dan genoeg. Vicious Intent is eerder dit jaar al als single uitgebracht. Het gaat hier om een herbewerking van een oude Abattoir-track, hetgeen goed te horen is aan de jaren ’80 riffs. Daarover heeft bassist Eric Bryan echter nieuwe razendsnelle bijtende zanglijnen geschreven die hij zelf zeer verdienstelijk voor zijn rekening neemt. Zeker geen slechte track, maar vanwege de intensiteit krijgt Everybody Dies licht de voorkeur.
Afgesloten wordt met een cover van Matriarch van Montrose. Origineel en een lekkere jaren ’70 hardrocktrack, die hier een wat snellere en zwaardere uitvoering krijgt, en dat kan de song best hebben. Uiteraard houd je je hart vast als een thrashzanger dergelijke zanglijnen voor zijn rekening gaat nemen, maar Gaines laat nog maar eens horen niet zo maar een thrashzanger te zijn en komt hier goed mee weg. Een ongewone, maar bij nader inzien toch wel toffe hoes maakt het plaatje compleet.
Fast As Fuck! – lekkere titel om op social media te delen ook – is een sympathieke (live) plaat van een band die groter had kunnen of misschien wel moeten zijn. Anger Is Art lijkt namelijk alleen op het punt van originaliteit onder te doen voor de grote namen in deze recensie, maar staat garant voor een thrashmetalfeestje. Dat daaraan ook in deze tijden nog behoefte is, zien we jaarlijks op de festivals. Het zou mooi zijn als de band daar een kans zou krijgen. Ik ben benieuwd trouwens of we in de toekomst nog nieuw materiaal van Anger As Art tegemoet kunnen zien, nu de volledige line-up van de band inmiddels deel lijkt uit te maken van het huidige Abattoir.
Label:
Malevolence Records, 2018
Tracklisting:
- Gods of Hate
- Aim for the Heart
- I Create Your God
- Tombward
- Unknowing Undead
- Race for the War
- Time Devours Life
- The Crush
- Hammer Blade and Twisting Fire
- Two Minutes Hate
- Dim Carcosa
- Never Forgive, Never Forget
- Head of the Snake
- Everybody Dies (Bonus Studio Track)
- Vicious Intent (Bonus Studio Track)
- Matriarch (Bonus Studio Track)
Line-up:
- Steve Gaines – Gitaar, vocalen
- Rob Alaniz – Drums
- Daniel Oliverio – Gitaar
- Eric Bryan – Bas
Links: