Eind vorig jaar ben ik wat meer in aanraking gekomen met doom metal en heb ik besloten vaker naar dit genre te gaan luisteren na een tweetal zeer positieve luisterervaringen. Zodanig kwam ik uit bij Angellore, een Franse gothic/doom metal band, die dit jaar debuteerde met Rien Ne Devait Mourir.
Ik heb nog nooit van deze band gehoord en in het kader van verrassingen gooi ik het album aan zonder enig vooronderzoek. Gelijk bij het eerste nummer (dat tevens al twintig minuten duurt!) wordt het duidelijk wat voor album dit zal worden. Het valt samen te vatten in één enkel woord: weemoedig.
A Romance of Thorns start met een prachtig uitgevoerde samenzang en gaat over in een pianostuk en een… clarinet, gok ik? Een zeer timide introductie die zich voorzichtig verder uitbreidt als anderhalve minuut later de drums invallen. De eerste consistente zanglijn die aan bod komt is afkomstig van Lucia, zo rond de drieënhalve minuut. Opnieuw zeer timide en het draagt ook een zekere droefheid in zich. Verder in het nummer slaat de droefheid om in pure wanhoop, vertaald naar intense drums, tremolo picking op de gitaar en gekwelde screams. Atmosferische black metal is wat de luisteraar ineens voorgeschoteld krijgt (en daar hou ik wel van!). Een interessant verhaal, een mini-album an sich en dat is slechts de eerste track!
De opvolger, Dreams (Along the Trail), kent dezelfde droevige toon, maar net als bij de eerste track vinden we ook hier stevigere riffs. De orkestratie alsook de repetitieve tremolo picking van de lead gitaar zorgen voor een melancholisch en atmosferisch karakter en doen je verdwalen in je eigen gedachtegang. Een knap staaltje schrijfwerk! De definitie van ‘doom and gloom’ vindt je terug in Drowned Divine in de vorm van de meest depressieve zang op dit album. Een welkome verrassing daarentegen is Blood for Lavinia. Dit is eerder een gothic rocknummer met een zang haast gelijk aan een band als Type O Negative. Dit is zeker een leuke afwisseling van de weemoedigheid in eerdere tracks en de lage, diepe stem (doch niet zo krachtig) geeft een extra laag dynamiek aan de toch al goed gelaagde compositie.
Nu, mijn oordeel… dit is een lastige! Alhoewel de compositie prima in orde is en de minimalistische aanpak van elk nummer de sfeer en beleving absoluut ten goede komt, had ik bij de eerste paar luisterbeurten wat moeite met de zang. Deze is namelijk net zo minimalistisch en ‘droog’ (lees: haast geen effecten toegevoegd en niet opgepoetst) en bij vlagen niet helemaal zuiver. Rien Ne Devait Mourir van Angellore is dan ook een groeiplaat: een album waar je even aan moet wennen, maar daarna wel de schoonheid van leert waarderen.
Score:
80/100
Label:
Finisterian Dead End, 2020
Tracklisting:
- A Romance of Thorns
- Dreams (Along the Trail)
- Drowned Divine
- Blood for Lavinia
- Sur les sentiers de lune
- Que les lueurs se dispersent
Line-up:
- Lucia – Zang
- Walran – Zang, keyboard
- Rosarius – Gitaar, zang, keyboard
- Celin – Basgitaar
- Ronnie – Drums
Links: