Ik heb altijd vrij sceptisch gekeken en geluisterd naar AlNamrood uit Saoedi-Arabië. Gewoon de naam van dat land al. Saoedi, voordat je dat juist gespeld hebt, vreselijk. Goed, AlNamrood dus. De heren begonnen er mee in 2008, het duo Darius en Mukadars. Sindsdien passeerden een aantal frontmannen, maar sinds 2013 is Humbaba de vaste frontman. Ik hoorde hem niet eerder, dat weet ik zeker.
De beste man heeft namelijk een zeer eigenzinnige manier van ‘zingen’. Behoorlijk slingerend en blaffend gooit hij er op excentrieke wijze zijn zang uit, een manier die in ieder geval wel Midden-Oosters klinkt, hoe je het ook bekijkt. Ook de muziek is gelijkaardig, met proto-blackmetal-achtige punk en thrash in een smerige Venomsaus, met een alles behalve frisse productie, die bij wijlen vrij onstabiel is. Het blijft wel kleven aan de ribben, slecht vind ik het helemaal niet, en in dit geval zijn de roots en de authentieke gitaarlijnen echt wel een meerwaarde. AlNamrood profileert zich absoluut als een unieke band, met een geheel eigenzinnige (dat is echt wel het kernwoord) uitvoering van old school proto-black. Prima!
Luistertip: het zeer theatrale Xenophobia en Ensaf!
Score:
79/100
Label:
Shaytan Productions, 2017
Tracklisting:
- Nabth
- Halak
- Xenophobia
- Estibdad
- Efsad
- Estinzaf
- Ensaf
- Egwaa
- Ezdraa
- Entiqam
Line-up:
- Humbaba – Keel
- Mephisto – Gitaar, Bas, Percussie
- Ostron – Keyboards
Links: