Alley – The Weed
BadMoodMan Music, 2009
Onbegrip, onbegrip. Wat drijft je als muzikanten om bijna exact als Opeth te klinken? Is het een bewuste keuze? Gaat het per ongeluk? En wat doe je als je beseft dat je zo klinkt? Of is het allemaal toeval, en slapen deze Russen onder stenen, niet wetend dat er een Opeth bestaat?
Wat ook de oorzaak is, het is zo. En wel zo erg dat ik mezelf de derde luisterbeurt nog niet wijs kon maken dat ik naar een andere band zat te luisteren. Dan vraag je erom.
Reden genoeg dus om The Weed gewoon als Opeth plaat te beoordelen. Van Opeth verwacht ik een volle speelduur kwaliteit. Van Alley krijg ik dat niet. Het klinkt allemaal hetzelfde, maar al het karakter is eruit, samen met de interessante structuren. Alles voorzien van een productie waar je moe van wordt door er enkel naar te luisteren, die de technische doch weinig spannende riffs bedelft onder eenzijdig doublebass werk. Memorabel is het geen moment, tergend is het telkens, en met de minuut wordt duidelijker dat het enige dat deze band doet, jatten is.
Dus. Zoek je progressieve metal in de zin van het woord, blijf hier dan ver van uit de buurt. Wil je echter graag weten hoe het had geklonken als Opeth nog een plaat had opgenomen in de periode dat de band nog jong was, geen massapubliek had dat de nieuwe platen bejubelde ongeacht hun kwaliteit, en al hun inkomsten die uit dat semi-progressieve deathmetalbandje voortkwamen doneerde aan het groene doel (hoe kom je anders op zo’n titel) met een productie die kan evenaren met het latere werk, probeer The Weed dan eens. En dan heb ik het over de cd, hè.
Tracklisting:
- Duhkka
- Coldness
- Dust Layer
- Hessian of Rime
- Fading Fall
- Jaded Mirrored
- Days for Gray
Line-up:
- Andrey Evtugin – Vocals, guitars
- Egor Moskvichev – Guitars
- Sergey Lednikov – Bass
- Valery Kuzmin – Drums
Links: