Akercocke – Antichrist
Earache – 2007
Ze zijn er weer, het meeste hautaine en toch meest satanische viertal wat
Engeland voort kon brengen. Een vijfde album vol met een orgie aan satanische
verzen en blastbeats, een kakofonie van monsterlijke geluiden en engelenzang.
Deze band is eigenlijk altijd een soort rariteit binnen de vrij bekrompen wereld
van de deathmetal geweest, en zal waarschijnlijk altijd door veel standaard
deathmetalliefhebbers met een scheef oog bekeken worden.
Redenen hiervoor? Met name dat Akercocke er ook op dit album weer in
slaat om een echt diabolisch en erotisch sfeertje neer te planten zonder gemaakt
of sneu over te komen. En omdat de band door hun continue ontwikkeling en
variatie een uniek geluid heeft, het experiment wordt niet geschuwd en
onverwachte elementen worden lustig toegepast.
Na het intro Black Messiah blaast Akercocke eerst goed het
album open middels het immens snelle Summon the Antichrist, waarop je
duidelijk de roots kunt horen. Eén van de punten waardoor ik de platen van
Akercocke altijd erg waardeer is de sfeer die Jason met zijn cleane
vocals neer kan zetten, deze zang komt vanaf het derde nummer Axiom weer
regelmatig terug. Opvallende is dat er wat minder strak gezongen wordt, maar wel
sferischer, alsof je Lucifer zelf voor je hoort staan zingen.
De nummers The Promise en My Apterous Angel zijn weer een stap
experimenteler dan het begin van het album, veel aparte instrumenten en samples
worden gebruikt voor een sinister ietwat oosters sfeertje, waarbij men dan toch
weer eigenlijk hele standaard deathmetal elementen gebruikt om een zware dosis
bruutheid over de nummers heen te gooien. Het is bijna humoristisch om te
bedenken dat je op een gegeven moment naar een subtiel en gevoelig ingespeelde
blastbeat zit te luisteren, die daarna door het inkicken van de gitaren overgaat
in een wervelwind van highspeed death metal.
Na het intermezzo Distant Fires Reflect in the Eyes of Satan wordt dit
eigenlijk weer herhaald, ontzettende blaststukken combineren met die sinistere
satanische sfeer en midtempo sfeerstukken, waarbij de zang/het gepreek een
heerlijke, bijna overdreven, bombastische lading aan het geheel geeft. Een
overdreven wanstaltigheid die zijn climax bereikt in het nummer The Dark
Inside waar de zang varieert tussen de bekende stofzuigergrunt, de cleane
zang en een overdreven vorm van hardcorebrul a la Henri Rollins. Onderliggende
muziek verschuift dan weer tussen brute blastbeats, standaard deathmetal,
rockballad-achtig tokkelwerk en vorm van electronische muziek.
Het mag duidelijk zijn dat dit geen deathmetal is die al door de duizenden
Suffocation, Cannibal Corpse, Morbid Angel en Death-cloontjes helaas
jaarlijks weer de wereld ingeschopt wordt, ga dit ook niet luisteren als je
alleen maar continu umptadeath wilt horen, dat is het niet, dat zal het ook
nooit worden. Deze muziek is vele malen meer wervelend en heeft veel meer impact
en bevlogenheid dan dat. Als bonustracks op deze release staan de welbekende
nummers Chapel of Ghouls en Leprosy, waarbij ik eigenlijk moet
toegeven dat juist door die twee covers opvalt hoe veel meer afwisselend en
boeiend Akercocke is in tegenstelling tot die nummers.
Tracklist:
- Black Messiah
- Summon the Antichrist
- Axiom
- The Promise
- My Apterous Angel
- Distant Fires Reflect in the Eyes of Satan
- Man without Faith or trust
- The Dark Inside
- Footsteps Resound in an Empty Chapel
- Epode
- Chapel of Ghouls
- Leprosy
Line-up:
- Jason Mendonca – Vocals & guitars
- David Gray – Drums
- Matt Wilcock – Guitar
- Peter Benjamin – Bass (& vocals on Epode)
Links: