Adyta – Rose of Melancholy
Eigen beheer, 2009
Met een mierzoete titel voor hun EP en een ditto cover is het vrij makkelijk om een mening klaar te hebben over deze Noorse nieuwkomer. En er is niets wat wij recensenten fijner vinden dan een band die het ons makkelijk maakt. Adyta speelt gothische, symfonische metal, laat daar geen twijfel over bestaan. Ladingen bombastische keyboardmelodieën en vrouwenzang omlijsten vrij vertrouwde gitaarriffs en de ritmesectie roffelt ook op kenmerkende manier. Maar eerlijk is is eerlijk: het geheel valt best goed samen. Jammer dat de black metal-vocalen niet om aan te horen zijn. Ze variëren van een ultieme low-fi versie van Gorgoroth via een veraf gebrul tot een chronisch verkoude eend en geen enkele keer voegen zo ook maar iets toe aan het totaalgeluid.
Maar het gaat hier om EP numero uno van Adyta die in eigen beheer is uitgebracht dus dan wil ik nog wel een oogje en oortje dichtknijpen. Muzikaal gezien klinkt het geheel best plezierig. Sterke punten zijn de keyboards en de vrouwlijke zangprestaties, minpunten de mannelijke vocalen en de originaliteit.
Tracklisting:
- Ab Exilio (Prologue)
- The Ophidian’s Tongue
- Rose of Melancholy
- Gjennom Tiden
- Of a Captive Mind
Line-up:
- Joakim Severinsen – guitars, vocals, compositions
- Melissa Ferlaak – vocals
Links: