Met Sociopathic Constructs melden de Amerikanen van Abnormality zich voor de derde keer allesverwoestend met een album aan het techdeathfront. Allesverwoestend, want we hebben het hier niet over techdeath in het straatje van Obscura en consorten. U weet wel, van die metal waarin de ‘tech’ het langzamerhand van de ‘death’ aan het winnen is, zodanig dat je op de herensociëteit in je grote leren stoel sippend aan je cognacje nog eens uitgebreid met je vrinden kunt delibereren over dat ene exquise baslijntje. Nee, dit is van een andere orde. Dit is bruut! Zodanig zelfs dat een waarschuwingssticker ‘niet voor teergevoelige zieltjes’ meer dan welkom zou zijn.
Twee keer wordt er beleefd geklopt, maar als je opendoet schreeuwt zangeres Mallika Sundaramurthy je meteen op nog geen vijf centimeter afstand haar ultralompe deathgrunt in je gezicht. Terwijl je je nog verbouwereerd afvraagt waar je dit in hemelsnaam aan hebt verdiend, wordt je integriteit verder aangetast door een uiterst heftige, maar technische deathmetalaanval die bijna de volle 32 minuten van het schijfje aanhoudt.
Razendsnelle maar desondanks bijtend logge riffs volgen elkaar, aangejaagd door een ADHD-drummer die kost wat kost wil vermijden dat hij zich gaat vervelen. Dat laatste doet hij door gemiddeld elke tien (of vijf, ik heb het niet letterlijk bijgehouden) seconden weer een ander ritme in te zetten. Of de band hem maar even wil volgen in zijn onnavolgbaarheid! De frontvrouw van dienst heeft naast eerder genoemde putgrunt ook een lichtere krijs in huis die soms afwisselend en dan weer gedubbeld met de zwaardere schreeuw wordt ingezet. En dan heb ik de lekker ‘old school’ klinkende gitaarsolo’s nog niet eens genoemd. Afwisseling troef dus, maar chaotisch wordt het nooit. Wel veeleisend, want de plaat laat zich niet zo maar wegzetten als een achtergrondmuziekje.
Lekkere titel ook die laatste. Uit de persrelease valt op te maken dat de teksten nogal eens betrekking hebben op complottheorieën. Zo gaat A Catastrophic And Catalyzing Event over de theorie die drummer Blaisdell heeft ontwikkeld over 9/11 sinds hij daar een YouTube-filmpje over zag. Gelet op de weinig feitelijke aard van dergelijke video’s is het misschien maar goed dat de teksten niet erg verstaanbaar worden gebracht.
Dat het moeilijk is om snelheid, techniek en brutaliteit te vangen in een goede productie/mix weten we uiteraard al sinds de eerste albums van Sadus. Hier zijn producers Peter Rutcho (Revocation, Soul Remnants) en Shane Frisby (Becoming The Archetype, Bury Your Dead) er echter aardig in geslaagd om een goed geluid neer te zetten. Wel klinken de drums bij vlagen wat ‘droog’, om maar niet weer over kartonnen dozen te hoeven spreken. Voordeel van dit nadeel is wel dat je heel goed kunt horen wat de heer Blaisdell allemaal uitvreet op zijn drumkit. En zo ontgaat ons niet dat hij het album werkelijk monsterlijk heeft ingedrumd.
Alles overziend gaat Abnormality op het nieuwe album behoorlijk succesvol voor de overtreffende trap in techniek en in brutaliteit. Dat maakt Sociopathic Constructs goed, maar tegelijkertijd slechts voor een klein groepje interessant. Voor dat selecte gezelschap van mensen die het lekker vinden om een half uur lang overladen te worden met impulsen. Omdat ze die niet genoeg krijgen van de hectische buitenwereld óf om die laatste nu juist eens lekker weg te duwen.
Score:
81/100
Label:
Metal Blade Records, 2019
Tracklisting:
- Monarch Alpha
- Penance
- Kakistocracy
- Transmogrification Of The Echoborgs
- A Catastrophic And Catalyzing Event
- Aeternum
- Dying Breed
- A Seething Perversion
- Curb Stomp
Line-up:
- Mallika Sundaramurthy – Vocalen
- Jay Blaisdell – Drums
- Jeremy Henry – Gitaar
- Tosh Staples – Basgitaar
- Sam Kirsch – Gitaar
Links: