A Forest of Stars – Grave Mounds and Grave Mistakes

Een nieuwe A Forest of Stars, dat werd tijd! Deze heren uit Leeds wisten me keer op keer uit mijn sokken te blazen en dan heb ik het over de ganse lijn, sinds het debuut The Corpse of Rebirth. Uiteraard is er immens veel veranderd, met een prachtige experimentele ziel die alsmaar verder blootgelegd werd doorheen de jaren. De diepgang, zowel muzikaal als op vlak van artwork en de video Gatherer of The Pure gaven me in 2012 rillingen. In 2015 waren het de openingstrack met bijhorende clip en de prachtige Pawn on the Universal Chessboard-saga die uitmuntend waren. Dit jaar duurt het echter veel langer om door te hebben hoe diep deze nieuwkomer eigenlijk is.

Wat opvalt, is dat Grave Mounds and Grave Mistakes meer dan in het verleden eenzelfde atmosfeer uitademt, of zo voelt het toch aan. Donker en melancholisch, met vooral Premature Invocation dat wat obscure setting in de lucht laat zweven, om vervolgens met Children of The Night Soil mogelijk het meest geladen nummer ooit te presenteren van deze Britten. Op zich lekker zwart en rauw, die met het old school drumgebeuk wellicht de track wordt die bij sommigen wat minder in de smaak zal vallen. De drukte contrasteert echter goed met het melancholische rustpunt Taken by The Sea, waarop de zangeres van deze band weer een heerlijk sfeertje creëert met haar typische zanglijnen.

Het valt ook op dat er dit keer een zekere wederkerigheid is binnen bepaalde nummers. Tekstueel en inhoudelijk knoopt Taken By The Sea aan bij Scriptually Transmitted Disease. Ook het vrijgegeven Precipice Pirouette en de afsluiter Decomposing Deity Dancehall leunen duidelijk aan bij mekaar, maar vertonen toch een andere diepgang. Het eerste heeft een heerlijke opbouw en herbergt wellicht dé riffs die zullen blijven rondspoken in je hoofd na het beluisteren van deze plaat, terwijl de afsluiter atmosferisch en experimenteel de grenzen verlegt. Alsof deze Britten vonden dat die laatste track nog een extra kers op de taart mocht zijn. En geef toe… die laatste, mistroostige riff op deze plaat maakt ook weer dat je haar rechtop komt te staan.

Na haast twee maand begin ik de essentie van deze plaat wat te voelen. Er zit een pak dynamiek in, net zoals in de andere platen van deze Britten, maar het verhaal is concreter en alles voelt aan als een geheel. Misschien dat er nog een mooie clip bij mocht en het jammer is dat het net niet zo diep gaat als die vijfdelige toptrack op de vorige plaat, maar los daarvan zijn er genoeg momenten die blijven hangen op deze nieuwe parel. Eentje die je moet laten rijpen dus, maar ik had niet anders verwacht van dit Victoriaanse vakmanschap.

Score: 

85/100

Label: 

Prophecy Productions, 2018

Tracklisting:

  1. Persistence Is All
  2. Precipice Pirouette
  3. Tombward Bound
  4. Premature Invocation
  5. Children of the Night Soil
  6. Taken by the Sea
  7. Scripturally Transmitted Disease
  8. Decomposing Deity Dance Hall

Line-up:

  • Mr. T.S. Kettleburner – Zang, Gitaar
  • Mister Curse – Zang
  • Katheryne, Queen of the Ghosts – Viool, Fluit
  • The Gentleman – Synth, Percussie
  • Mr. Titus Lungbutter – Bas
  • Mr. John « The Resurrectionist » Bishop – Drums, Percussie
  • Mr. William Wight-Barrow – Gitaar

Links: