2 Wolves – Our Fault

Geschreven door op 19-04-2019 om 23:05.

Toen ik 2 Wolves enkele jaren geleden leerde kennen, kon je niet meteen spreken over een standvastige band. Dit kwam omwille van de talrijke line-up wissels die de formatie onderging. Maar na een eerste luisterbeurt van de nieuwe langspeler Our Fault, hebben de Scandinaviërs duidelijk een dikke vette streep getrokken onder deze mindere periode. Finse melancholie en verwijzingen naar diverse natuurelementen vormen nog steeds de basis voor de muziek.

De opener van het album is weggelegd voor Unwritten Names, dat zich laat kenmerken door zijn uiterst sensitieve gitaarspel en hiermee eerder een gevoel van verlatingsangst naar boven brengt dan het dreigende karakter wat we aanvankelijk zouden verwachten. De cleane melancholische zangpartijen – die echter wel goed passen binnen het nummer – worden systematisch afgewisseld met een zwaarder stemgeluid waardoor er in totaliteit voldoende variatie heerst.

Strange Patterns kent een wel heel opvallende start, waarbij het gebruik van donkere en deprimerende akoestische gitaren onmiddellijk een prominente rol opeisen. Als vervolgens de eigenlijke hoofdsound weerklinkt, is een parallel lopende vergelijking met Swallow The Sun niet ver weg meer.

Bombastische klanken vergezeld van onheilspellende en onstuimige vocalen: beter kan je Of Storm And Star niet omschrijven. Het enige lichtpunt van deze zes minuten durende duistere trip is wanneer het refrein aanvat met een meer cleane zang en daardoor de donkere wolken naar een ietwat grijsachtige tint overvloeien. Maar geen nood: al na enkele seconden kijk je de verdrinkingsdood opnieuw regelrecht in de ogen. Regret werd een zacht en kort instrumentaal tussennummer van geprogrammeerde akoestische geluiden, terwijl de verwoestende riffs van Dreaming Beneath beelden van een ter dood veroordeelde gevangene oproepen wiens laatste passen richting executieplaats zijn ingezet.

Het mooiste moment komt zeker van de verleidelijke melodie die Departures And Arrivals op gang trekt. Helaas is dit slechts van korte duur, want al snel haalt de deprimerende sound – welke als een rode draad doorheen de ganse plaat zit  verweven – weer rijkelijk de bovenhand. Blame doet je dan weer even afstand nemen van het hardere werk daar waar Tuhat Keraa vanaf de eerste seconden bikkelhard terugslaat dankzij de verpletterende zang en wild om zich heen dansende gitaren. Mooie pianoklanken zorgen voor een verrassend effect dat ontegensprekelijk leidt tot een meer kwetsbaar geheel. The Fault Is Ours mag het album uiteindelijk afsluiten en wekt meteen de interesse door zijn eerder tragere verloop maar ook door de achterliggende boodschap die de groep wil uitdragen.

Net zoals hun landgenoten van Swallow The Sun, weet 2 Wolves de aanwezigheid van vooral doomy en death invloeden perfect af te wisselen met atmosferische alsook tragische (piano)momenten welke het ultieme bewijs vormen dat een witte roos wel degelijk kan groeien binnen de hel. Het gothic verhaal achter de band – zeker wanneer je de focust legt op zang – zou ikzelf meer catalogeren onder melodic metal. Al is dit laatste uiteraard pure mierenneukerij.

Score:

73/100

Label:

Inverse Records, 2019

Tracklisting:

  1. Unwritten Names
  2. Strange Patterns
  3. Of Storm And Stars
  4. Regret
  5. Dreaming Beneath
  6. Departures And Arrivals
  7. Blame
  8. Tuhat Kertaa
  9. The Fault Is Ours

Line-up:

  • Ilkka Valkonen – Zang
  • Niko Pennanen – Drums & Keyboards
  • Sami Simpanen – Bass
  • Petri Määttä – Gitaar
  • Jere Pennanen – Gitaar

Links: