Neen, niet de legendarische hardcoreband Discipline, dit is de Amerikaanse veteranenband met de min of meer bekende multi-instrumentalist Matthew Parmenter (zijn broer doet ook even mee op deze plaat), die progrock brengt. In 2011 brachten ze een vrij goed album uit genaamd To Shatter All Accord. Ook deze keer krijgen we een mooi afgewerkte digipack toegestuurd die prog doet vermoeden die niet overloopt van het intellect maar evenmin kitscherig overkomt.
En zo klinkt het allemaal gelukkig ook. Discipline brengt weliswaar doorleefde en vrij geëmotioneerde progrock met een vrij complexe lading, nergens is de technische songwriting en Bowie-adoratie een doorn in het oor/oog voor de beleving. Dat komt deels omdat de zang niet overdreven theatraal klinkt, niet melodramatisch, niet overdreven. Integendeel, de zang, de teksten en de sfeer an sich zijn vaak gevuld met dubbele gevoelens, die enerzijds wat bedrukt klinken door de zoemende bas en anderzijds energiek en zoekend met viriele orgelklanken en piano.
De jankerige en overdreven naïeve uitvoeringen uit de begindagen (waardoor ik amper naar deze band kon luisteren) zijn zich na To Shatter All Accord blijven doorzetten, terwijl de sound blijven hangen is en lekker gedateerd klinkt als een oudere King Crimson. Het maakt van dit Captives Of The Wine Dark Sea een progrock album dat beluisterbaar is voor de toevallige passant en tegelijk progmeerwaarde bezit voor de liefhebber van het genre. Die laatste categorie van mensen telt dan ook vijf punten bij aan de score.
Score
74/100
Label:
The Laser’s Edge , 2017
Tracklisting:
- The Body Yearns
- Life Imitates Art
- S
- Love Songs
- Here There Is No Soul
- The Roaring Game
- Burn The Fire Upon The Rocks
Line-up:
- Paul Dzendzel – drums
- Chris Herin – gitaar
- Mathew Kenney – bas
- Matthew Parmenter – toetsen, zang, viool, gitaar, e-bow, tamboerijn
Links: