Nog een geluk dat ik vaak op het internet rondgang, anders had ik nooit geweten dat er een nieuwe Limbonic Art verschenen is. Limbonic Art is een black metal band die er mee voor gezorgd heeft dat atmosferische black metal zo een opmars kende, en nog steeds kent. De albums Moon in the Scorpio en In Abhorrence Dementia uit de tweede helft van de jaren negentig worden beschouwd als monumenten in de atmosferische/symfonische black metal, wat mij betreft geheel terecht (los van het feit of je er nu van houdt of niet). In 1999 bracht het duo Morfeus en Daemon het behoorlijk harde Ad Noctum – Dynasty of Death uit en in 2002 brachten ze het eveneens hardere Ultimate Death Worship uit, industrial black in plaats van symfonische black, al was er nog plaats voor de sublieme toetsen van Morfeus . Daarna werd het allemaal wat minder, vooral door het feit dat de invloed van Morfeus verminderde. Morfeus is er de laatste paar platen trouwens ook gewoon niet meer bij. Ook op Spectre Abysm, album nummer acht ondertussen, ontbreekt hij.
Limbonic Art put nog steeds kracht uit zijn symfonische verleden, dat zal altijd zo zijn. Wel is het zo dat je op Spectre Abysm eveneens rekening moet houden met een gebrek aan fijngevoeligheid en grimmige, spacey synths. Ook anno 2017 is Limbonic Art bombastischer en “bruter” dan twintig jaar geleden, tot spijt van de liefhebbers van het oude werk. De vocalen staan harder in de mix en hier en daar weerklinkt zelfs een grunt tussen de typische screams van Daemon. Het gaat nog steeds goed vooruit, aan tempo geen gebrek. Soms krijg je zelfs de indruk dat er een soort van blackthrash met Noorse grandeur gebracht wordt en dat de klassieke en symfonische stijl helemaal overboord gegooid werd. Een bedenking die je je natuurlijk alleen maar maakt door steevast te vergelijken met het oude werk, het blijft moeilijk om dat niet te doen.
Ook wanneer er meer ruimte is voor melodie, of wanneer het tempo wat wordt verlaagd, komt de oude Limbonic Art-vibe niet terug. Neen, ik denk nog eerder aan oude The Kovenant zelfs. Niet dat dat verkeerd is trouwens, het is gewoon anders en het is moeilijk om te vergeten wat er ooit was. Wat wel niet zo positief is, is het feit dat de drumcomputer vaak op hetzelfde aantal bpm staat ingesteld, dat er te veel vulling op dit album te vinden is en dat hier en daar vrij doorzichtig aansluiting gezocht wordt met The Ultimate Death Worship. Op basis daarvan besluit ik dat deze plaat ‘slechts’ een goede subtopper is. Zowel in het oeuvre van de band als ten opzichte van alle andere black metal die dit jaar al verscheen.
Score:
78/100
Label:
Candlelight Records, 2017
Tracklisting:
- Demonic Resurrection
- Omega Doom
- Ethereal Traveller
- Requiem Sempiternam
- Triumph of Sacrilege
- Disciplina Arcani
- Through the Vast Profundity Obscure
Line-up:
- Daemon – alles
Links: