Op een mooie dag zo ergens tijdens de zomer wordt er in Rotterdam weer een mooi pakketje neergezet op zaterdagavond. Een combinatie stonerrock met het Amerikaanse Sasquatch en het Nederlandse Stone In Egypt en Strychnine is voor Zware Metalen een goede aanleiding om weer eens twee man af te vaardigen richting de Baroeg. De man van de foto’s is Vitus-Frank en de tekst komt voor rekening van Wouter.
De avond begint met het drietal van Strychnine uit Leiden, dus niet één van de andere mogelijkheden uit het buitenland. Achtergrondinformatie is wat summier en ook een goede website ontbreekt helaas. Ze schijnen nu voor één jaar bij elkaar gekomen te zijn om een album dat al tien jaar op de plank lag uit te brengen en te promoten. Op het moment van beginnen is het nog niet druk in de Baroeg en de eerste klanken lijken eerst een soundcheck maar daarna toch echt het teken dat de heren gaan beginnen. Alle aanwezigen verzamelen zich in ieder geval direct voor het podium en ondanks de wat onzekere ogende performance weten de heren een fijne pot stoner rock met een wat psychedelisch tintje te brengen.
Vooral de gitarist weet zich aardig uit te leven op het wah-pedaal en heeft van tijd tot tijd zelfs nog een lijntje zang hoewel dit er niet duidelijk bovenuit komt. Een enkele keer wordt er tussen de nummers door wat gezegd maar dit beperkt zich tot ‘wij zijn Strychnine en komen uit Leiden’. Wat mij betreft een geslaagd muzikaal begin van deze avond.
Na een korte onderbreking mag Stone In Egypt aantreden. Na een indrukwekkend optreden op Roadburn mag nu de Baroeg genieten van de inzet van dit drietal. Er wordt geopend met het nummer Scarab Rock van de laatste plaat maar er wordt tijdens de set voldoende heen en weer geswitcht tussen nieuw en ouder materiaal. De drummer ramt de boel gepassioneerd bij elkaar en de bassist gaat onafgebroken over zijn lichtgevende hals op en neer.
Op gitaar is er ruimte voor soleerwerk en strakke riffs. Enig minpunt is echter de ietwat zwakke zang. Wel heel leuk om te zien is een korte drumsolo en de podiumervaring die er een gesmeerd geheel van maken. Ook reageert het publiek steeds enthousiaster op wat er voorbij komt.
Uiteindelijk is de opbouw perfect om tot een climax te komen bij de Amerikanen van Sasquatch. Dat deze band ervaring en routine heeft opgebouwd merk je aan alles. Ook zullen we weten dat recent de drummer is vervangen en wordt er nieuw materiaal gespeeld. De heren hebben er lol in en spelen de nummers strak en goed. De interactie tussen de leden werkt aanstekelijk op de zaal ondanks dat het soms net te lang duurt om de gitaren in de goede tuning te zetten terwijl drummer Craig Riggs met zijn stokken en bierblikjes klooit.
Dankbaar zijn ze ook dat het publiek goed reageert en hoewel de zaal niet uitpuilt mag het zeker wel gezellig genoemd worden. Als de heren klaar zijn en het podium aflopen besluiten ze toch nog terug te komen voor een stel extra nummers waardoor de eerste mensen die de zaal verlieten weer snel moesten omkeren. Na nog twee extra nummers zit het er dan toch echt op maar nu blijft het publiek wat langer staan. Als de show dan echt voorbij blijkt spoeden de mensen zich naar de merch waar zich al een behoorlijke rij heeft verzameld. Wanneer de heren hier plaats nemen wordt er tijd genomen om wat handjes te geven en complimenten in ontvangst te nemen. Zo moet ik concluderen dat het een zeer geslaagde avond is geweest met leuke verrassingen en sympathieke bandleden terwijl ik op mijn weg naar huis nog even de nieuwste van Sasquatch afspeel in de auto.
Datum en locatie:
22 juli 2017, Baroeg, Rotterdam
Foto’s:
Vitus-Frank
Link: