Mensen die verslingerd zijn aan Japan, zijn in hun nopjes met de muziek die de dames van Band-Maid ons reeds enkele jaren voorschotelen. De band is toe aan een derde full-length en dit keer neemt Zware Metalen er ook eens de tijd voor. Volgens frontdame en bezieler Miku Kobato moeten we de Chinezen dit jaar niet al te zeer geloven met hun jaar van de haan, maar wordt dit het jaar van de duif. Dat klinkt gek, maar ergens in de naam van deze jongedame zit er een verwijzing naar het woord ‘duif’, waardoor dit ook een symbolische uitspraak is geworden. Breken de dames dit jaar Babymetal-gewijs door? Het succes van de Europese tours doet vermoeden van wel, net als het nieuwe pareltje Just Bring It, dat sinds kort is uitgebracht en ook een afzetmarkt gevonden heeft in Europa.
Wie de muziek van dit vijftal niet kent, moet het niet gaan zoeken in de richting van het genoemde Babymetal. Deze dames bespelen zelf hun instrumenten en doen dat op meesterlijke wijze. Een highschoolpunkrockband, maar eentje met verdraaid catchy songs en met een drive die alsmaar steviger lijkt te worden. Zo is ook dit Just Bring It weer technisch wat sterker geworden dan zijn voorganger Brand New Maid (heerlijke woordspelletjes toch, net als de eerste, reeds onvindbare EP Maid in Japan).
Terwijl het op die vorige plaat even wachten was eer er echt een hitje opdook, is het op Just Bring It meteen raak met Don’t you tell ME, dat onlangs ook van een heerlijke clip werd voorzien. Het heeft meteen alles wat Band-Maid verslavend maakt: een lekkere groove, leuke baslijntjes en technische gitaarstukjes, en voor de liefhebbers een catchy stukje Japanse zang, waarbij zangeressen Saiki en Miku samen het voortouw nemen. Waar de vorige platen hier en daar wat dipjes vertoonden, duurt het langer eer deze nieuwkomer mijn aandacht doet verzwakken. Puzzle is een verdraaid catchy nummer met een erg fijne opbouw en na het basrijke Moratoriamu is het meteen de beurt aan het funky nummer YOLO waar de band al enige tijd mee uitpakt.
Een fijn begin dus, maar de volgende tracks zijn ook niet mis en laten een band horen die iets meer durft te experimenteren. CROSS valt op doordat de riffs en zang samen de hoogte ingaan en een indruk nalaten. Een wereld van verschil met OOPARTS, waarop de zang van Saiki erg anders klinkt en het geheel eerder doet denken aan de oudere nummers van deze band (punkrock met een Amerikaanse, commerciële feel), maar stiekem blijft dit wel een van mijn favorieten op de plaat. Take me Higher!!! doet me even wat minder, vooral door de bas van Misa die veel te sterk in de mix staat. Het is wachten tot het heerlijke TIME, dat net als OOPARTS, lekker punky in de oren klinkt. Even een speciale vermelding nog voor het erg knappe Awkward, dat vrij rustig inzet en stelselmatig opbouwt tot een funky rocknummer met een lekkere vibe. Eén van de betere nummers op deze prima plaat. Afsluiten doen deze Japanse dames tot slot met twee krachtigere tracks.
Wat een plaat dus, in ieder geval voor liefhebbers van stevige rock met een catchy punkvibe en een Japanse ziel. Deze band heeft de bijzondere gave om je als luisteraar te blijven boeien en misschien verzilvert deze nieuwe full-length het duivenjaar van deze meiden wel. We zullen zien!
Score:
85/100
Label:
Crown Stones, 2017
Tracklist:
- Don’t You Tell ME
- Puzzle
- Moratoriamu
- YOLO
- CROSS
- OOPARTS
- Take Me Higher!!
- So What?
- TIME
- You.
- Awkward
- Decided By Myself
- Secret My Lips
Line-Up:
- Saiki Atsumi – Zang
- Miku Kobato – Zang, gitaar
- Kanami Tōno – Gitaar
- Misa – Bas
- Akane Hirose – Drums
Links: