Harakiri For The Sky – III: Trauma
Art Of Propaganda, 2016
Harakiri For The Sky zal inmiddels geen onbekende meer zijn voor de liefhebbers van melancholische post-black. De heren M.S. en J.J. hebben een aardig tempo als je de lengte van de gemiddelde compositie in beschouwing neemt, een tempo dat ook nog eens vrij constant is. Er is dus een nieuwe plaat en die draagt de naam III: Trauma. Er is bij mij ook geen enkele twijfel dat de heren de nodige trauma’s tot uiting brengen (we zijn niet anders gewend), net als het gegeven dat ook op dit derde werk weer parallellen getrokken kunnen worden met bands als Alcest en Amesoeurs.
Hoe diep die trauma’s gaan, wordt wel duidelijk uit de duur van de nummers en het album als geheel: er wordt niet ingeklokt onder de acht minuten en het album zelf tikt uiteindelijk de 75 minuten aan. De band trapt dan ook af met het langste nummer van de plaat, getiteld Calling The Rain, dat er gelijk stevig de beuk in gooit, uiteraard voorzien van de bekende melancholische melodieën. Tot zover lijkt er weinig veranderd en dat blijkt later nog steeds te gelden, iets waar ik volledig in kan berusten. Het is bijzonder om te horen hoeveel inspiratie deze band heeft met betrekking tot het schrijven van pakkende riffs die tegelijkertijd een bijna epische melancholiek oproepen.
Af en toe neigt de band meer naar black metal dan in lange tijd is gebeurd. Neem bijvoorbeeld Thanatos, dat na een atmosferisch intro volledig losgaat, maar wel de juiste atmosfeer behoudt. Die eigenschap komt voor een groot deel voort uit het uitstekende vermogen tot het verweven van riffs en melodieën tot nummers die natuurlijk verlopen en niet onnodig in herhaling vallen. III: Trauma bevat dan ook geen fillers en blijft boeien van begin tot eind. De weinige inkakkers die het album bevat worden krachtig gecompenseerd door flinke dosis atmosfeer.
Harakiri For The Sky blijft dus op een goede koers en brengt met III: Trauma misschien wel het hardste album uit de loopbaan van de band uit. De melancholiek biedt nog genoeg inspiratie voor de band en bij het beluisteren van deze plaat krijg ik het gevoel dat de koek voorlopig nog niet op is. Voordat er echter meer werk uitkomt, biedt de nieuwste telg genoeg uitdagingen en complexiteit om voorlopig zoet mee te zijn.
Tracklisting:
- Calling The Rain
- Funeral Dreams
- Thanatos
- This Life As A Dagger
- The Traces We Leave
- Viaticum
- Dry The River
- Bury Me
Line-up:
- M.S. – Alle instrumenten
- J.J. – Vocalen
Links: