30.000 Monkies – I Ate Myself To Grow Twice As Big
ConSouling Sounds, 2016
30.000 Monkies mag eigenlijk geen onbekende naam meer zijn in onze omgeving; iets dat des te meer geldt als je te porren bent voor een potje sludge. De Belgen timmeren inmiddels al een aantal jaar aan de weg en met I Ate Myself To Grow Twice As Big is er een tweede volwaardig album vol sludgy, droney en lawaaiige lompheid. Naast de geweldige albumtitel en bijpassend artwork, is ook de muziek weer even eigenzinnig als we van de band mogen verwachten, met schizofrene riffs die de luisteraar van hot naar her sturen en hyperactieve drums die sneller van nul naar honderd gaan dan Max Verstappen.
Belangrijk aspect van de muziek van 30.000 Monkies is de atmosfeer en om die uit te bouwen wordt handig gebruik gemaakt van synthesizers en ingetogen passages. De sfeer die over het hele album hangt, is er een van het ongemakkelijke soort. De onrustige spanning broeit gedurende langere tijd onder het oppervlak en verrast de luisteraar met enige regelmaat door een salvo van stampende riffs en denderende drumpartijen. Af en toe neigt de narigheid naar een sfeer die je bij black metal terug kunt vinden, zoals te horen is bij Mountainesque II. Dit soort kenmerkende toetsen tekenen het album en het geheel van die invloeden maakt dat I Ate Myself To Grow Twice As Big niet als het eerste het beste sludgealbum klinkt.
Het album staat ook wel volledig op die atmosfeer, want hoewel de riffs er best mogen zijn, is het onderscheidende karakter van die riffs niet de grootste kwaliteit van het album. Het gevolg is dat de nummers door elkaar gaan lopen, ware het niet dat duidelijke atmosferische passages de grenzen afbakenen en de plaat duidelijk indelen. Het meest onderscheidende nummer is de afsluiter Juice, waar de band een enorme lading noise en repetitieve riffs gebruikt om een bijna dertien minuten lang audioterreur tot stand te brengen. Even lijkt er een moddervette riff te verrijzen uit de tomeloze chaos, maar ook hier schakelt de band weer over naar een meer atmosferische passage. Dit gebeurt echter wel uiterst effectief en de essentie van de muziek blijft dan ook bewaard.
Hoewel 30.000 Monkies hier geen meesterwerk aflevert, is het wel degelijk de moeite waard om deze plaat eens even op te zetten. Fans van atmosferische sludge komen hier ruim aan hun trekken en het wordt tijd dat deze band wat meer grondgebied gaat veroveren. Het sterke gebruik van het spanningsveld tussen atmosfeer en regelrechte lompheid nodigt uit tot meerdere luisterbeurten, zeker ook omdat structuur van het album niet met een luisterbeurt doordringt. Zet I Ate Myself To Grow Twice As Big dus vooral even op.
Tracklisting:
- Melæna
- Coproliet
- Coccinelle
- Mountainesque II
- Apollo 10
- Mountainesque I
- Juice
Line-up:
- Dries Schreurs – Drums
- Igor Vuch – Bas
- Michiel de Naegel – Gitaar
- Ruben Savelkoul – Gitaar, Synthesizer, Vocalen
Links: