Lifeblood – Shattered Wishes
Weird Truth Productions, 2015
Af en toe komen er van die albums langs die tekenen van potentie vertonen, maar het niet helaas niet helemaal waar weten te maken. Shattered Wishes, het debuut van het Japanse Lifeblood, is een album dat in die categorie past. Er wordt ons een mix van doom en blackmetal ten gehore gebracht en dat betekent hier letterlijk blackmetal-riffs die op een laag tempo worden gespeeld. Helemaal niets mis mee en ik moet zeggen dat de band het concept aardig weet te benaderen. Lifeblood slaagt er met vlagen in dat neer te zetten wat het doel van de band was: een slepende en sombere ambiance. Toch is dit album niet wat het had kunnen zijn.
Laat ik eerst uit de weg helpen wat mij het meest stoort bij het beluisteren van Shattered Wishes: de bas. Noem me een zeikerd, maar als ik blackmetal luister wil ik dat de bas de gitaar volgt en hooguit af en toe een eigen variatie speelt. Als ik doom luister wil ik als enige variatie een variatie op een manier die het nummer dient en het moet ook vooral niet vrolijk worden. Bovenstaande nummer vat de baslijnen wel mooi samen: extreem melodieus en een onnodige hoeveelheid variatie die vaak totaal niet bij de nummers past. Dat is zonde, want de gitaar heeft een minimalistische invulling gekregen en bevat daarmee een hoop sfeer. De onorthodoxe gitaarriffs zijn een sterk punt van dit album, waarbij goed het midden tussen doom en blackmetal wordt gevonden.
De andere storende eigenschap van dit album is voor mij de productie. De band is er op uit om een zware atmosfeer te bouwen en hoewel je daar niet hard voor hoeft te spelen, is dat wel fijn als het om doom gaat. Een goed gevulde sound, zowel qua volume als timbre helpt enorm bij dit soort muziek en daar ligt de zere plek, want het geluid op Shattered Wishes is behoorlijk dun. Naast de ingetogen passages zijn er ook flink wat harde stukken, maar het is erg goed te horen dat het geluid wat is gepusht in de studio zonder dat de versterkers een tandje hoger zijn gezet. Jammer, want in mijn ogen had het hier best wat verschil kunnen maken. Ook het timbre van de gehele productie is wat schel. De bas wil af en toe wel wat zoemen, maar bevat niet genoeg laag om de sfeer te onderbouwen. Voor de gitaar maakt de schelheid minder uit, want blackmetal-verantwoord is het wat dat betreft wel.
Een niet zo geslaagd album dus, maar wel een met potentie. De slepende riffs gepaard met de trage drums zijn best oke, hoewel lang niet overal passend in de nummers. Dat lijkt sowieso het grote minpunt te zijn: het meeste is niet eens echt slecht, het past gewoon totaal niet bij hetgeen de band in de hoofdmoot van de muziek laat horen. Misschien is het een kwestie van slijpen, misschien is het een kwestie van eigenwijsheid. Allebei prima, maar voor mij wel een beperking van het luisterplezier. Toch wel een voldoende voor de band, want ik vind dat ze er zo nu en dan echt in de slagen de atmosfeer over te brengen.
Tracklisting:
- Black Rain
- Still Alive (Not Dead Yet)
- Numb
- Stench of Excessive Self-Consciousness
- Dark Days
- Vestige of the Past
- Failed in Life
- Shattered Wishes
Line-up:
- Shohei Asai – Gitaar, Vocalen
- Yusuke Akitaya – Bas
- Jun Kato – Drums
Links: