Ghost – Meloria
Loma Vista Recordings, 2015
In 2010 was daar opeens Ghost, een verzameling identiek geklede, anonieme muzikanten met een opvallende frontman: Papa Emeritus I. De occulte seventiesrock van het gezelschap sloeg in als een bom. Ondanks de behoorlijk softe klanken werden de zes massaal omarmd in metalland. Ook uw anonieme scribent – doorgaans een liefhebber van het zwaardere werk – viel als een blok voor de aanstekelijke deuntjes waarin vooral de eer en glorie van Satan werd geprezen.
Na het verschijnen van het tweede album, Infestissumam in 2013, brak Ghost definitief door. De band vond zichzelf terug als hoofdact in zalen waar het twee jaar daarvoor nog voorprogramma was, steeg bijna maandelijks een plek in de line-up van festivals over de hele wereld en de ene tournee was nog niet afgelopen of de volgende begon alweer. Ghost werd een grote naam en kreeg groupies in de vorm van Phil Anselmo en Dave Grohl.
Reikhalzend werd er uitgekeken naar album nummer drie, Meliora. Dat is er nu en het is een topplaat geworden. Muzikaal grijpt Ghost meer terug naar debuutplaat, Opus Eponymous. Het is allemaal wat steviger vergeleken met Infestissumam, waar de koortjes en orgeltjes wel érg de dienst uitmaakten. Niet alleen is het allemaal weer wat meer metal, de band komt nu ook sneller ter zake. Opener Spirit heeft een wat futuristisch intro dat samenhangt met de Metropolis-achtige hoes van de plaat maar ontpopt zich al snel tot een typisch, heerlijk rockend Ghostnummer. En zo gaat het daarna nog zeven tracks door: Spöksonat en Devil Church zijn instrumentaaltjes die overigens lekker bijdragen aan de sfeer op deze plaat.
Minder nummers of tegenvallers staan er niet op dit perfect klinkend werkje. Sterker nog, sommige tracks zijn zo goed dat ze waarschijnlijk tot in de eeuwigheid te horen zullen zijn bij ieder concert. From the Pinnacle to the Pit en He Is maken Ghost tot wat Ghost is. Bij het eerste nummer is dat de venijnige zang van Papa Emeritus III (de drie maanden jongere broer van de vorige zanger: Papa Emeritus II), ondersteund door zinderende gitaarloopjes, een grimmige baslijn en orgelwerk dat in dienst staat van het nummer. He Is is een duister, dreigend en onheilspellend nummer in lijn met de geweldige cover Crucified van de EP If You Have Ghost uit 2013.
Hét hoogtepunt van dit album is echter de kraker Cirice. Perfectie in zes minuten. Simpelweg niks meer aan veranderen. Wie dit nummer na het beluisteren ervan niet nog dagenlang in zijn hoofd heeft hangen, moet controleren of hij nog wel oren heeft.
Ghost maakt met Meloria alle hoop en verwachtingen waar. Het is razendknap om als relatief jonge band niet toe te geven aan snelheid (van begin tot eind klopt dit album, er staan geen vullers op), thematiek (de duivelsverering blijft geloofwaardig en wordt nergens potsierlijk) of muzikale koers (door de zaken weer steviger aan te pakken en niet af te drijven richting pop) en met het oog van de wereld op je gericht doodleuk met een nieuwe topplaat te komen. Dit smaakt alleen maar naar meer, meer, meer!
Tracklisting:
- Spirit
- From the Pinnacle to the Pit
- Cirice
- Spöksonat
- He Is
- Mummy Dust
- Majesty
- Devil Church
- Absolution
- Deus in Absentia
Line-up:
- Papa Emeritus III – Vocalen
- Nameless Ghoul – Gitaar
- Nameless Ghoul – Gitaar
- Nameless Ghoul – Bas
- Nameless Ghoul – Drums
- Nameless Ghoul – Keyboard
Links: