Diocletian – Gesundrian
Osmose Productions, 2014
Australië staat al langer op de kaart als vruchtbare plek voor extreme metalbands, maar ook Nieuw-Zeeland kan er wat van. Dat bewijzen de heren van Diocletian al enkele jaren, met War of All Against All tot nu toe als hoogtepunt. Met Gesundrian trekken ze deze lijn door. Als ik het goed heb is Gesundrian een oude voorloper van het woord Sunder, wat zoveel betekent als uiteenscheuren en bij uitbreiding vernietigen. Een naam die dit album niet heeft gestolen, want dit is het muzikale equivalent van een allesverpletterende legerhorde.
Diocletian wordt vanwege zijn afkomst wel eens vergeleken met de occulte black/deathmetalbands die worden aangevoerd door Portal. Bij mij is Teitanblood de eerste band die in me opkomt. Diocletian combineert immers op uitstekende wijze het rauwe van blackmetal, met een donkere productie en raspende vocalen, en het lompe van deathmetal, met bijwijlen zware riffs en verpletterende passages. Het geheel is wel gebalder, efficiënter haast dan vergelijkbare bands. De nummers zijn niet te lang uitgesponnen en wachten niet af om je de kop in te slaan en de productie is net dat tikkeltje gestroomlijnder.
Hoewel de woorden chaotisch, agressief, donker en waanzinnig allemaal goed bij Diocletian passen, moet gezegd dat deze kiwi’s erin zijn geslaagd om hun nummers iets opvallend toegankelijks mee te geven. Vooral Steel Jaws of Summoning Fear hebben haken die je niet loslaten. Dit is voor een deel de verdienste van de uitstekende vocale prestaties van Atrociter. Zonder in te boeten aan agressiviteit en venijnigheid houdt hij het bijwijlen verstaanbaar. Anders dan bij Portal, Antediluvian of Teitanblood zijn de vocalen daardoor geen ondoordringbare brij, maar nodigen ze uit om (in de mate van het mogelijke) meegebruld te worden.
Noem het war metal, noem het occulte death/blackmetal, noem het wat je wilt. Gesundrian is een uitstekende plaat voor wie op zoek is naar muziek om net als Diocletianus lang, lang geleden een volkerenmoord te organiseren. Wel een korte volkerenmoord, want na 35 minuten, is het uit met de pret. Meer nog, de eerste vijf minuten van de teleurstellende opener Cleaved Asunder kan je gerust overslaan, waardoor je met een half uurtje sonisch tevreden moet zijn. Zonde.
Tracklisting:
- Cleaved Asunder
- Wretched Sons
- Summoning Fear
- Traitor’s Gallow
- Steel Jaws
- Wolf Against Serpent
- Beast atop the Trapezoid
- Zealot’s Poison
Line-up:
- L. Muir – vocalen, bas
- C. Sinclair – drums
- B. Southwell – gitaar
- J. Baldwin – gitaar
Links: